ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อภิปรายความสัมพันธ์ เล่ม 2 - หน้าที่ 173
อ. ที่ ๕
....อุโฆษติวา ปริสชิตวา ปลาเปฺอ [อุตตโม ๗/๑๕๐]
"....ค่บริการให้มันไป."
ฉ. กิริยาในพากย์บอกชื่อ.
ฉ. นิยบทบอกชื่อ, บอกเข้าบ้าง ไม่บอกบ้างตามสมควร.
นิยบทบอกให้เป็นนบ เช่น นิยบทบอกอาลปนะ นิยบทบอกกลานบ
บอกอย่างนบท.
อดิศพท์ ที่เป็นสมาบันบอกแต่ชื่อ, นอกนั้นบอกเข้าในบทที่
เนื่องกัน.
วิธีสัมพันธเป็นภาษาไทย
(๓) บอกสัมพันธุ์ตามลำดับดังนี้:- อาลปนะ, นิยบทันด้น
ความ, ประธาน, กิริยาในพากย์. ต่อจากนี้จึงบอกไปตามลำดับบท.
แต่งบทนำ ใชบอกไปตามลำดับบท (เหมือนสัมพันธเป็นภาษามาลี).
(๔) บททั้งปวง (รวมทั้งนิยบทที่ใช้นบก.) ยกขึ้นบอกชื่อที่เดียว. วิธบอกเข้าใช้ว่า 'ใน เป็นพื้น เช่น กิญฺฐสุต สัมสัมพันธุ ใน วิจิ ใช้คำว่า 'ของ' แต่เฉพาะวิสสนะและอัปกันตรกิริยาของงาน เช่น ปิโย วิสนะ ของ ปฺูคโด.
บทกิริยาในพากย์บอกแต่ชื่อ, แต่ที่อิศฑพทออยู่ ซึ่งไม่ควรที่จะบอกเป็นรูปในชื่อถั้นั้น, ถ้าไม่มีวัตถาคตปรากฎอยู่ จบอกเป็นกิริยาของกักตนที่เดียวยก็ได้ เช่น ในสัมพันธตัวอย่างเป็นภาษาไทย