ปรโจคฺ - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ : หน้า 186/228

ปรโจคฺ - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้า 185 อ. ที่ ๓ ค๻ามิต ภูกขเวเส อยตเน นเวทีพนฺ. [ สพฺตนวคฺค ] ๑๘/๒๒) ศิษฏู ม., เพราะเหตุนี้แหละ พึงทราบอายตนะนั่นเอง." อรรถกถา [ ส. ป. ๓/๕๕ ] แก้วดำ การณ ชานทพุฒิ อ. ที่ ๔ วนปฺถุมคฺม พย กูเสตคฺ คิมหาน มงส ปฺรถมิ ม. กนิห ( ตูปิม ชมวร จนฺทสฺ) นิพฺพานาคามิ ปรํมิ ทิษาย) [ ญ. ป. รตน. ๒๕/๕ ] "พุ่มไม้ในป่า มีดอกทาน (สะพัง) ในเดือนเทฺหะที่ ๑ (ติสฺ-มาม) แหงมิคฺนะ ท. ฉันใด, พระลักฺขณู ได้ทรงแสดงธรรมอัน ประเสริฐอย่างยิ่ง อนิงให้ถึงพระนิพพาน เพื่ออภิบาล กิเลสอมนานั้น.)" อรรถกถาแห่งพระสูตรนั้น [ ป. โช. หน้า ๒๐๒ ] แก่เป็นปฐมาวิตฺต ว่า วนปฺถุมคฺม พุทธํ โก. อ. ที่ ๕ โซ สจฺฉกฺโญ ประมงฺโค ทิตฺโต โส ปุณฺโล อุปนํติ สจฺฉกฺโญปรมฏานํ น หวา วตฺตุปพฺ. [ ภาวกฺ. ๓/๗๑/๑ ] "สภาพที่: อรรถที่แท้จริง= ( สกฺฤณ) อรรถอย่างยิ่งใด: บุคคลนั้น อันบันติอ่อนเข้าไปได้ เพราะอรรถแท้จริง อรรถอย่างยิ่งนั้น ? ปรวาที: บุคคลนั้น อันท่านไม่พึงกล่าวอย่างนั้นเลย."