ข้อความต้นฉบับในหน้า
ข้อความในภาพคือ:
ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้า ๑๐๕
อนุติ [อธิฺมวุฑฺฒ] ปรมปภิฺเจตน. น. ๖๑๑) "จริงอยู่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ศรัศรี คือ ทรงรู้ทั้วธรรมชาติแห่งสิ้น ต่างโดยสงคราม และสงครามธรรม. พระผู้มีพระภาคตรัสว่า 'เรายิ่งโดยตนเองแล้ว พึงยกใครขึ้น (ว่าเป็นศาสตร์) อย่างไรเล่า."
โฆษณา [๑/๔๕] ว่า ยอดี ปฐว. ภาวาติ (ปก) อาหารดี ปก ก.ต.ท. สยุนฺป (ปก) อภิญฺญาณาติ ปก ตติยาวิเศษฺสน. อภิญฺญา (ปก) อุทกุสินฺเญนตุี ปก ปทฺพุพกลิริยา. กนฺติ (ปก) อุทกุสินฺเญนตุี ปก เกมฺม. อหนฺต (ปก) อุทกิสนฺทียูริ ตปา กมฺม. อนุติ (ปก) อุทกิสนฺทียูริ ตปา กฏฺวาโล อายตฺตปฺโป. อติทีติ (สํโยฺ) วจนะนิ ตาปส ฑฺุ. วจนะนิ (ปก) อาหารดี ปก กมฺม.
ยถ ในกว่า ยกนี้ แปลโดยอรรถว่า เช่น อย่างนี้:
(๑) สมปฏิญาณุตฺโต บอกอรรถ คือ ความรับคาม. อาม (เป็นพื้น), อามนตุ (แต่ในพระอภิธรรม)= ขอรับ ขะ เอเป นตัน ตามชั้น.
สมปฏิญาณในที่มาทำต่าง ๆ
สาหุ* คีละ; สะหุ = คีละ, เมบใจ: โอปปิทฺ = สมควร; ปฏิรูป = สมควร; สา = คีละ; เอว = อย่างนั่น(สมปฏิญาณดูจากนิบาตบวกอรรครถ คือ ความรับ. ๑๐๔๔).
(๔) อุโยนฺตฺโต บอกอรรถ คือ ความส่งออกไป (ใช่ในคายออม, คำเตือน, คำชักชวน, คำใช้ให้ทำ).