การอภิปรายความสัมพันธ์ในบทที่สอง : หน้า 70/228

ประโยค - อภิปรายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ หน้า ๖๙ ท่อนที่ ๒ ที่ไป คือขยายออกไปอีกจากท่อนที่ ๑ คือ ลาภสุด อาคุณหมดดี. อุ. ที่ ๒ ดัง ปณิต น สกลีย น วณิชชาย สมภูติ, อปจ โบอิ ติกาย อติฤทธิ์นน. ย อติฤทธิ์นายาติ โดติ สา มีกุฏ คำุณติยา ลภธพุ นุหนฑูณานี้ อตุณยา อติฤทธิ์น, ต็ ดาว เอฤตุณู เอวมฺด คต โท ทกุรพุโพ [ ส. ปา /๒๔๒] ก็ทร์นี้นั่น ได้มาแล้ว ด้วยการทำนา ก็หาไม่, ด้วยการค้าขาย ก็หาไม่, ที่แน่ ทรัพย์นั้น เป็นทรัพย์สำหรับหญิง ขอฝ่ายหญิง. พึงเห็นเนื้อความในคำว่า อติฤทธิ์ อติฤทธิ์ นี่อย่างนี้ว่า ทรัพย์สำหรับฝ่ายหญิงเพื่อประโยชน์แก่ผู อัน เป็นเครื่องอานเป็นต้น. ณ ที่หญิง ผู้ไปสู่กระดูกสันกตะกูลภู มีก็ได้ทรัพย์นั้น ประมาณเท่านี้ก่อน." ไวยากรณ์ [๒] ว่า ยนตรี อาทิตย์ วิวารณ์. [๔] ยังมีวิธีใบคำศัพท์ในการแปลศัพท์อีกอย่างหนึ่ง ที่ปรากฏ เรียก ' มักว่า (=หมายว่า, กล่าว) เช่น อมม ตสุม ในบทนี้ ใช้ว่า: วิธีใบคำศัพท์อย่างนี้ มีใช้งา ร ดังเช่น :- อุ. ที่ ๑ นิพพาน หิ สุกตน เตสฺตุ ตสฺมา ตสฺส มุกฺค ภาวติ, [ สรปูฏกตราสุสตูถวิหาริก. ๗/๒๒] "พระนิพพานอันพระสุตตรง"