คำอธิบายความสัมพันธ์ในภาษาไทย : หน้า 113/228

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ ๑๑๒ อนุตรน (อนุตรา, อนโต่อ) = ระหว่าง (๑๓๕๐) พาหิร = ภายนอก (๑๓๕๓) (ติว ภายในออก), ตรีบ = ข้าง (๑๓๕๔) (กัณฑ) กุฏิ = ไหน; (๑๓๖๐) ปรดูตา เนื้องหน้า, ทิตตะวันออก เป็นต้น; ปรุา เนื่อง, คิด ต่อกัน เป็นต้น (๑๓๕๔) กิโร = ปิด, ขวาง. (๑๓๖๐) อารา, ทุร่า, อารกา = ไกล. (๑๓๕๗) หมายถึงที่บอกที่ (๔) กรี วีรสสน นินทตบอกเขตแดน ประการเป็นต้น ซึ่ง เป็นคุณบงของกริยา วิ齐ภาสส่วนอัภัยศพท์ ที่ว่า ด้วยนิบาตบอกโภมไกล จะ วิก เพียงใด, ขาว เพียงใด, ดาว เพียงนั้น, ขาวเทา เพียงใดนั้นเทียว, ตามเทว เพียงนั้นเทียว, มีตา มืີประมาณเพียงใด, ดาวา มีประมาณเพียง นั่น, กุฎฑาว มิมีประมาณเท่าใด, เอตด่าวตา มีประมาณเท่านั้น, สมูนตา รอบคอญ. นิบาดตบประการคือ เอ๋อ, ตาด้วยประการนั้น, กำด้วย ประการอะไร; (ตา, ถิ, ตุตา ปัจจลงในประการ อ. อณุเอฎา อณุฏตุตา ด้วยประการอื่น, อย่างอื่น. ๑๒๒๒). นิบาดมึเนือความต่าง: อณุถกตก โดยแท้, อุธรา แน่แท้, ออสสฺ แท้, อารา ไกล, นิ้ว ตำ, นุน แน่, นานาด่างๆ, ปัจจฺา ภายหลัง, ปฐมฺฐา ตังก่อน, อาวี แจ้ง, อุจฺจ สูง. กวจี.