การอธิบายความสัมพันธ์ในพระบาลี : หน้า 182/228

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 181 ย อ. ที่ ๑ โนนูน โน โก โก โคม เหตุ โก ปูจโยะ ยนติอุระเตา นิพพานิ ดิญจิติ นิพพานาคามิ ดิญจติวฺ วโ โคโต โคมสา สาวกา โคดาว โคตมม เอว โอโฬิมานา เอว อุตสาสิยามา; อุปปงเผลอ องฺ ฉนุติ นิพพานิ คาราณมติ, เอกนูบ นราธนติ.[ ม. อุป. คาถาโมฺคุลานน ๔๕๕] "เท่านั้นพระโคมผู้เจริญ เหตุอะไรหนอแล ปัจจัยอะไร เพราะเหตุ ปัจจัยอะไร lasten พระนิพพานมีก็อยู่ ทางให้ถึงพระนิพพานมีก็อยู่ พระ โคดมผู้เจริญผู้ชักนึกมีก็อยู่ ถึงอย่างนั้น พระสาวกา ท. ของพระโคดม ผู้เจริญ ผู้บั่นพระโคมผูเจริญ โอวาทอย่างนั้น อนุสรณ์อย่างนั้น บางพวกก็ยังพระนิพพานที่สร้างโดยส่วนเดียวให้สมฤทธิ์ บางพวกก็ ไม่ให้สัมฤทธิ์." ในรูปประโยคเช่นนี้ ใช่ โปร ใบั้น ก็มี เช่น โกน โน โว โด โค โคม เหตุ โก ปูจายะ ยนตกา ทีรมรุตติ สขายกาตามภัย มนตา นุปปฏิมานติ., ปลอก อสมุยกาตา.[ อง. ปญจก. ๒๒/๒๓] "เท่านั้น พระโคมผู้เจริญ เหตุอะไรหนอแล ปัจจัยอะไร ที่เป็นเหตุไม่แจ่มแจ้ง แจ้งแห่งมนต์ ท. ม.ที่ไม่ได้ ทำสารายไว้ ยิ่งไม่แจ้งแจ้งก่อนเทียว."