อภิปรายสัมพันธ์ เล่ม 2 - ปัญญาและอรรถกถา : หน้า 154/228

ประโยค - อภิปรายสัมพันธ์ เล่ม 2 - หน้าที่ 153 ปัญจก. ๒๒/๒๕๕๕ "เข้าแต่พระโครตมผู้เจริญ เหตุอะไรหนอเเล ปัจจอย่างไร ที่เป็นเหตุไม่แจ่มแจ้งแห่งมุติท. แม่ที่ทำสายายไว้ลด กานาน มนต์ ท. ที่ไปไม่ได้ทำสายายไว้ ยังไม่แจ่มแจ้งก่อนเทียว". อรรถกถา [ มโน. ปู. ๑/๘๐] ว่า ปกวาติ ปรมอญอ อ. ที่ ๔ ยโท ภณดา ชาโด้ นาฏิซานา มี่ สุปิณาเทณนิ ปมุฏ ธมมิ ปฏิสสทา. ปลวก ชาติโร. [มหาวิกูร ๑/๓๗๘] "เข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ตั้งแต่ผ่านพระองค์เกิดแล้ว ไม่รู้จักเสผมคุณธรรมแม่ด้วย ความฝัน ตื่นอยู่ ก็ยังไม่รู้จักก่อนเทียวเดียว". ปลวก ชาติโร อรรถกถา [สมุปต. ๑/๕๕] กล่าวว่า ชาวนโด้ ปน ปรมอญอ น ชานามิ. [๒] รูปประกอบวาม่อน ปลวก คล้อยตามความ่อนต้น ไม่กล้ากันเหมือนมังฤ ดึงส่งเด จาก อุ. ที่แสดงแล้ว. แต่ ปลวก นี้ ท่านว่า "ปวยกว่างดั่งหรือ" อย่ามึงคู่ ที่แปลอย่างนั้นมึงดิ ดังเช่น จะเปล่าว่า อ. ที่ ๒ ว่า "จะกล่าวไปทำอะไร ถึง (จักมารรรนิดผู้ สามารถอะให้) ทิพพสมนิติ หรือสมบัติเป็นปกติน". ถ้าเปล อย่างนั้น ก็ต้องกลับรูปประกอบ ด้วยดังประกอบริอย่างประโยค [๓] ยังมีอักขระหนึ่งที่กลายกัน คือ ปลวก แต่เปล่า่ว่า เช่า (สกดว่า ปุเรก = อดิปรก) ปลวก ในที่บางแห่ง ใช้เป็นก็รียะ- วิตละ ฯนะธรรมดา อุ. ปลวกตร อาจเจอโย. ม. อู อนุรุทธ. ๑/๔/๒๕๔ "พึ่งมาเช้าสักหน่อย." บางแห่งใช้ ปุพเพว มีความคล้าย ปลวก (ปรมณญา) เช่น