อธิบายภาษสนพันธ เล่ม ๒ - กตปิยนามาต : หน้า 144/228

ปฺระโยค - อธิบายภาษสนพันธ เล่ม ๒ - หน้าที่ 143 กตปิยนามาต ๑๓. ยังมีกินอีกเล็กน้อย ในในอรรถกถาพิเศษ คือ :- ตา อนุญาตกตมะ (๑) ตา ศัพท์ ที่วางไว้เบื้องหน้าบทหรือความท่อนหลัง ซักถึงบทเดียวหรือหลายบทข้างต้น หรือในความท่อนต้น เรียก ชื่อว่า อนุกกตมะ หรือ อนุกฏชมณฺ โด อ. ฤ ปานุงคา- มณฺ ปนฺ วิลาสา อปริ อวิจิตฺโต ตกา อนุวาจร- โลฏุกตเรสุ ปฐมามาน วิลาสา โท. ในตัวอย่างนี้ ความท่อนต้น แสดงว่า ความแปลกกันแห่งมนานนั้น ด้วยสามารถแห่งดั้ฟิ่งละ เป็นต้น จักมีแจ้งข้างหน้า ในความท่อนหลังวง ตา ศัพท์ ที่ คำ ถึงบว่า อนุคกตุมฺ เรียก ลผุมานวิลาสโต ว่า ลิกลกฺโณ พังสัญฺฉตวา ท่านไม่มิตฺม อุปล วิจิตฺโต ในความ ท่อนหลังอีดก, น่าเป นเพราะเติมข้างนอก ก็จักช่างกัน ป่วยประโยชน์ ที่ว่าง ตา ศัพท์ไว้. อธิบาย: [๑] ตา ในอรรถนี้ ท่านเรียกชื่อเดียวกันกับนินฺนาต หมวาดที่ ๒ ข้อ ๑๒๓ ในภายสัมพันธตอนต้น เพราะฉนั้น อนุ- กกตมฺนะ หรือ อนุกฏชมณฺ ตณฺ ฏ มีงํ ๒ คือ ใช้ จ ศัพท์เป็นพื้น ดัง