อภิปรายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 124 : หน้า 125/228

ประโยค - อภิปรายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 124 ก็ เบอรรถ คือ เกลียด ('ก็ ตู ปูจา จีวิด.' ก็ เป็น ไปในอรรถ คือ ปูจา จีวิดจู ๑๘๔๙.) นบ นบอรรถ คือ ดีติยาน อุ นบ นอ อาวุโส ภาคตา อนุ- ปริยายาน วิภาคาย มุโมเล เทศโน. [มหาวิกุก ๑/๒๕] "ผู้มีอายุ, ธรรมอันพระผู้พระภาคทรงแสดงเพื่อวิรชะโดยอนาถปริยา มิจหรือ." [นุตติ อนุตติ คหตฤต คุนิโต สมุตฺ๓.๑/๒๕๐] ก็ (หัวนาม ) บอกอรรถ คือ ดีติยาน (นิณฑมฤตวาจา) อุ. ก็ หินาน ดวา โมมภูริส.multi สุกฺกาษฏ มุมนิวาส ปทุมิวา นาสุภิสสฺส ยาววีร ปริญญา ปริสุทธิ์ พรหมมยริ จริติ. [มหาวิกุก ๑/๒๕] "แน่ะโมมบูรณ, ในนท่านมาขอแล้วในธรรมวินัยอันเรากล่าว ดีแล้วอย่างนี้ ไม่อาจเพื่อประโยคพราหมณ์ให้รสุทธิบริบูรณ์ตลอด ชีวิตได้เล่า." นีบาตเหล่านี้ จะถามเพื่ออะไรคำ คึงสรุปลใน ปัจจันตะ เหมือนอย่าง นิณฑิ (๑๑) หินาน นิณฑ มีอานาภำวิริยาในพายที่มีประกอบเป็นอนาคตวนา (วิสาสนุตวิริยา) ให้เป็นอีตัวว่านะโดยความ (อุตรหินาปวเสน อนาคตวานิ, อุตโต ปนุก อติวตเสน เวทิตพโฬ.) สฺว. วิ ๒-๒๕) อีกมิหน่อยว่าให้เป็นปัจจุบันวานะ (วตุตนามวิกิตติ), มตินี้ของสัททนิติ. [ กราว น. ๑๓๐] อ. ในข้อก่อน หินาม นำไปเชื่อมท้ายอธิรังสิมาในพากย์ ดัง อุ นั้น ประกอบว่า สกุสสสี หินาม. โบราณเปล่า มา.... แล้ว. บางแห่ง ท่านวางแต่นามศัพท์ แต่อํ่นายเปลี่ยนกลาแห่งบท