ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระพุทธคุณ ตอน ผู้รู้แจ้งด้วยตนเอง
๕๑
เป็นหนทางสู่พระโพธิญาณอย่างแน่นอน” ถ้ายังมีพระวรกาย
ซูบผอมไม่มีพละกำลังเช่นนี้ย่อมไม่สามารถบำเพ็ญเพียรทางใจได้
จึงเริ่มเสวยพระกระยาหาร เพื่อให้มีกำลังตามเดิม
ฝ่ายปัญจวัคคีย์ซึ่งมีความเชื่อมั่นในการบำเพ็ญทุกรกิริยา
ว่าจะทําให้หลุดพ้นได้ เมื่อเห็นพระสิทธัตถะเลิกบำเพ็ญทุกรกิริยา
ก็หมดศรัทธา จึงพากันปลีกตัวไปที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน
เมื่อพระสิทธัตถะอยู่ลำพังพระองค์เดียว ทรงได้ความสงบ
พระวรกายกลับค่อยๆ มีพละกำลังมากขึ้นจนทรงเป็นปกติ
สามารถเจริญสมาธิภาวนาได้
ในวันที่พระองค์ตรัสรู้นั้น ทรงเบิกบานพระทัย เสวย
พระกระยาหารที่มีรสเลิศ ปรุงแต่งอย่างประณีตจาก นางสุชาดา
และได้ลงสรงสนาน ให้พระวรกายกระปรี้กระเปร่า พระหทัย
โปร่งสบาย ทรงประทับนั่งขัดสมาธิเจริญภาวนาใต้โคนไม้
พระศรีมหาโพธิ์ ใจของพระองค์หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย
เข้ากลางเรื่อยไปตามลำดับ เห็นกายในกายไปจนกระทั่งถึงผู้รู้
คือ พระธรรมกายที่อยู่ภายใน ทรงเข้าถึงกายธรรมพระโสดาบัน
พระสกิทาคามี พระอนาคามี กายธรรมอรหัต ในที่สุดก็ได้ตรัสรู้
เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยพระองค์เอง
เมื่อได้ตรัสรู้แล้ว พระองค์เสวยวิมุตติสุขอยู่ ๗ สัปดาห์