ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระพุทธคุณ ตอน ผู้รู้แจ้งโลก
៨៥
*ด้วยทรงรู้แจ้งถึงจริตอัธยาศัยของสัตวโลกทั้งหลาย
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงเป็น อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถ คือ
ทรงเป็นผู้ฝึกบุคคลที่ควรฝึกได้อย่างดีเลิศ หาใครมาเสมอ
เหมือนมิได้ พระองค์ทรงมีกุศโลบายในการสอน ที่พอเหมาะ
พอดีกับอัธยาศัยของแต่ละคนเหมือนครั้งที่ทรงสอนพระนันทเถระ
สมัยที่พระองค์เสด็จไปยังกรุงกบิลพัสดุ์ เพื่อแสดงธรรมโปรด
พระญาติ ในวันที่สาม ซึ่งเป็นวันวิวาห์ของเจ้าชายนันทะกับ
นางชนบทกัลยาณี ซึ่งเป็นหญิงที่งามที่สุดในเมืองนั้น พระองค์
เสด็จเข้าไปบิณฑบาต แล้วประทานบาตรให้เจ้าชายนันทะถือไว้
จากนั้นเสด็จกลับโดยไม่ได้รับบาตรคืน
ฝ่ายเจ้าชายนันทะ ด้วยความที่เคารพพระพุทธองค์มาก
จึงไม่กล้ากราบทูลให้พระองค์ทรงรับบาตรคืน ได้แต่ถือบาตร
ตามเสด็จพระองค์ไปจนถึงวัดพระเชตวัน เมื่อไปถึง พระบรม
ศาสดาได้ตรัสถามว่า “นันทะ เธอจะบวชไหม”
เจ้าชายนันทะนั้น ความจริงในใจนึกถึงแต่เจ้าสาวตลอด
เวลา แต่ด้วยความเคารพในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงกราบทูลว่า
“บวชพระเจ้าข้า” ครั้นบวชแล้ว เจ้าชายนันทะไม่ได้ยินดีในการ
*มก. เรื่องพระนันทเถระ เล่ม ๔๐ หน้า ๑๕๕