การให้ทานของพระเวสสันดร : หน้า 525/589

ธรรมะ ประชา วิเคราะห์การให้ทาน ของ พระเวสสันดร (๑) ๕๒๔ บพิตรจงทรงสดับเหตุให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีก เพื่อให้เห็นว่า การให้ ทานด้วยการทําทุกข์ให้แก่ผู้อื่นก็มีผลเป็นสุขทำให้เกิดในสวรรค์ได้ คือ พระราชาทรงให้เก็บพลีกรรมโดยชอบธรรม และนำมา บริจาคทานตามพระราชอำนาจที่มีอยู่ พระราชานั้นจะได้ความ สุขอันเกิดจากการให้ทานนั้นบ้างหรือ ทานนั้นจักทำให้ไปเกิดใน สวรรค์ได้หรือไม่หนอ พระเจ้ามิลินท์ตอบว่า “ได้สิ พระคุณเจ้า พระราชานั้น จักต้องได้รับผลแห่งทานหลายแสนเท่า จักได้เกิดเป็นพระราชา ยิ่งกว่าพระราชา จักได้เกิดเป็นเทวดายิ่งกว่าเทวดา เกิดเป็น พระอรหันต์ที่ยิ่งกว่าพระอรหันต์เป็นแน่” “ขอถวายพระพร ถ้าเป็นเช่นนั้น ทานที่ให้ด้วยการทำให้ ผู้อื่นเป็นทุกข์ ย่อมต้องมีผลเป็นสุข และต้องเกิดในสวรรค์ได้ เพราะพระราชาที่ทรงเก็บภาษีประชาชนมาให้ทานยังได้เสวย ยศและสุขอย่างนั้นได้” “ข้าแต่พระนาคเสน โยมรู้สึกว่าทานที่พระเวสสันดร ทรงทำเป็นอติทาน เพราะบริจาคมเหสีของตนเป็นทานก็ดี ทรง ให้ลูกทั้งสองเป็นทานก็ดี เป็นสิ่งที่ทำเกินเลย ทำเกินดี เป็นสิ่งที่ น่าตำหนิ เปรียบเหมือนเกวียนที่บรรทุกสิ่งของหนักเกินไป เพลาเกวียนก็หัก เรือที่บรรทุกหนักเกินไปก็จม กินอาหารมาก