ธรรมะเพื่อประชา: มัจฉาโพธิสัตว์ : หน้า 463/589

ธรรมะเพื่อประชา มัจฉาโพธิสัตว์ (บำเพ็ญสัจบารมี) ៤៦២ บริวาร จึงดำริว่า ผู้อื่นเว้นเราเสียแล้ว ไม่มีใครเลยที่สามารถ ปลดเปลื้องความทุกข์นี้ได้ เราจักทำสัจจกิริยาให้ฝนตก ปลดเปลื้องหมู่ญาติให้พ้นจากทุกข์คือความตาย เมื่อคิดดังนั้นแล้ว พระโพธิสัตว์ได้แหวกเปือกตมออกมา สัจจาธิษฐาน พญาปลานั้นมีสีกายเหมือนปุ่มต้นอัญชัน มีตา ทั้งคู่เหมือนแก้วมณีสีแดงที่เจียระไนดีแล้ว ได้มองดูอากาศ บันลือสีหนาทกล่าวกับเทพปัชชุนนะว่า “ข้าแต่พระปัชชุนนะผู้เจริญ ข้าพเจ้าและหมู่ญาติกำลัง เดือดร้อนมาก ในเมื่อข้าพเจ้าเป็นผู้ทรงศีลลำบากอยู่ ทำไมท่าน ถึงไม่ช่วยให้ฝนตกลงมาเล่า ข้าพเจ้าบังเกิดในฐานะที่สามารถ กัดกินพวกเดียวกัน แต่ก็ไม่เคยกัดกินมัจฉาชาติ ไม่ว่าจะเป็น ปลาเล็กขนาดเท่าเมล็ดข้าวสาร หรือแม้สัตว์เหล่าอื่น ข้าพเจ้าก็ มิเคยแกล้งปลงชีวิตเลย ด้วยสัจจวาจานี้ ขอท่านจงบันดาลให้ ฝนตกลงมา ปลดเปลื้องหมู่ญาติของข้าพเจ้าจากทุกข์ด้วยเถิด” จากนั้นเทพผู้มีฤทธิ์ได้ยังฝนห่าใหญ่ให้ตกทั่วแคว้นโกศล ทําให้หมู่ญาติ และมหาชนพ้นจากทุกข์สมปรารถนา เมื่อพระพุทธ- องค์ตรัสพระธรรมเทศนาจบ ทรงสรุปชาดกว่า “ฝูงปลาในครั้งนั้น ได้มาเป็นพุทธบริษัท ปัชชุนนะเทวราชได้มาเป็นพระอานนท์ ส่วนพญาปลาคือเราตถาคต”