พุทธานุภาพแห่งการขึ้นสู่อากาศพรหม : หน้า 298/589

ธรระพี ประช พุทธานุภาพ ไม่มีประมาณ ២៩៧ คือระลึกชาติหนหลัง ไปตรวจดูในสมัยของ พระพุทธเจ้า ว่าสามารถพาเหล่าสาวกเสด็จขึ้นไปพรหมโลกด้วยกายเนื้อได้ อย่างไร ทรงเล่าเรื่องนี้ให้เหล่าภิกษุสงฆ์ได้รับฟัง นับแต่กัปนี้ถอยหลังไป ในกัปที่ ๓๑ เมื่อพระผู้มีพระ ภาคเจ้าพระนามว่า สิขี ประทับอยู่ที่อรุณวดีนคร เช้าตรู่ของ วันหนึ่ง ทรงนำหมู่ภิกษุสงฆ์จำนวนมาก เข้าไปบิณฑบาตที่ อรุณวดีนคร ขณะที่ประทับยืนใกล้ซุ้มประตูพระวิหาร ก่อนจะ เข้าไปบิณฑบาตในเมือง ทรงเรียกพระอัครสาวกนามว่า อภิภู พลางตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุ ตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้ามืดอยู่ ยังไม่ เหมาะที่จะเข้าไปบิณฑบาต พวกเราไปพรหมโลกชั้นใดชั้นหนึ่งก่อน แล้วค่อยออกบิณฑบาต” พระอภิภูอัครสาวกรับพระพุทธดำรัสของสิขีพุทธเจ้า และด้วยฤทธานุภาพของพระอรหันต์ ท่านได้หายตัวไปปรากฏ บนพรหมโลก ใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว เหมือนบุรุษผู้มี กําลังเหยียดแขนที่คู้เข้า หรือคู่แขนที่เหยียดออก ท้าว มหาพรหมได้เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ดีใจ ทำการต้อนรับ ปฏิสันถาร ด้วยการอาราธนาให้ประทับนั่งบนบัลลังก์ จากนั้น พรหมทั้งหลายต่างช่วยกัน เนรมิตอาสนะที่เหมาะสมถวาย พระเถระ ทั้งมหาพรหม และเหล่าพรหมบริวาร รวมทั้งพรหม ชั้นปาริสัชชามากมาย พากันเข้ามากราบนมัสการ นั่งแวดล้อม