ข้อความต้นฉบับในหน้า
ด้วยเถิด”
ธรรมะเพื่อประช
วิเคราะห์การให้ทานของพระเวสสันดร (๑)
“มีอยู่ มหาบพิตร”
๕๒๓
“ข้าแต่พระนาคเสน ขอจงแสดงเหตุการณ์เปรียบเทียบ
“ขอถวายพระพร ถ้ามีสมณะหรือพราหมณ์ผู้มีศีลมี
ธรรมอันดี เป็นโรค มีร่างกายตายไปแถบหนึ่ง หรือเป็นโรคง่อย-
เปลี้ย หรือเป็นโรคอย่างใดอย่างหนึ่ง เดินไม่ได้ มีผู้อยากได้บุญ
คนหนึ่ง ยกสมณพราหมณ์นั้นขึ้นสู่ยานพาหนะ นำไปส่ง
โรงพยาบาล ในขณะที่นำไปส่งนั้น คนป่วยได้รับความบอบช้า
จนไม่อยากจะไป บุคคลผู้นั้นจะได้ผลเป็นสุข และได้ไปเกิดใน
สวรรค์หรือไม่”
พระเจ้ามิลินท์ตอบรับทันทีว่า “ได้สิ พระคุณเจ้า อย่า
ว่าแต่ยานทิพย์เลย ถึงผู้นั้นจะเกิดในที่ใด ย่อมได้ยานพาหนะ
สมควรแก่ที่นั้นๆ เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ ย่อมได้ยานพาหนะที่
อำนวยความสะดวก เมื่อเกิดในสวรรค์ ย่อมได้ราชรถทิพย์
ชาติสุดท้ายเขาย่อมได้ขึ้นยานแห่งธรรมไปถึงพระนิพพานเป็นแน่”
“ขอถวายพระพร ถ้าเช่นนั้น ทานที่ให้ด้วยการทำให้เกิด
ทุกข์แก่ผู้อื่น ก็มีผลเป็นสุข ทำให้เกิดในสวรรค์ได้ พระเวส
สันดรทำให้พระลูกเจ้าทั้งสองต้องเป็นทุกข์ ด้วยการถูกผูกมัด
ด้วยเถาวัลย์ของชูชก ก็ย่อมจะได้เสวยสุขแน่นอน ขอมหา