พระปัจเจกพุทธเจ้าและความรักในชีวิต : หน้า 393/589

Boประช ปัจเจกพุทธภูมิ เสด็จเข้าพระนครแล้ว พระเจ้าข้า” พระเจ้าพรหมทัตตรัสว่า “ท่านทั้งหลาย เราไม่ใช่พระราชา เราชื่อว่าพระปัจเจกพุทธเจ้า” พวกอำมาตย์ทูลว่า “พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายไม่ใช่ อย่างนี้ ถ้าพระองค์เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ก็ต้องเป็นผู้มีผม และหนวดยาว ๒ นิ้ว ทรงบริขาร ๔ พระองค์เป็นมหาราชของ เหล่าทวยราชทั้งหลายต่างหาก พระเจ้าข้า” พระราชาทรงเอาพระหัตถ์ขวาลูบพระเศียร ทันใดนั้นเอง เพศคฤหัสถ์ได้อันตรธานไป สมณเพศบังเกิดขึ้นแทน เป็นผู้มี พระเกสาและพระมัสสุ ยาว ๒ นิ้ว ประกอบพร้อมด้วยบริขาร ๔ ประหนึ่งพระเถระมีพรรษา ๑๐๐ พระองค์ทรงเข้าจตุตถฌาน เหาะขึ้นจากคอช้างไปสู่เวหาส ประทับนั่งบนดอกปทุม และให้ โอวาทแก่มหาชนว่า “ท่านทั้งหลายควรวางอาชญาในสัตว์ทั้งหลาย ไม่ควร เบียดเบียนกันและกัน อนึ่งความรักที่ยิ่งใหญ่ ย่อมมีในบุตรธิดา ทั้งหลาย บุคคลเมื่อเกลียดชังความพลัดพรากจากสัตว์และ สังขารอันเป็นที่รัก จึงเที่ยวไปผู้เดียวเหมือนนอแรด บุคคลย่อม เป็นอยู่ตามสบายในทิศทั้งสี่และไม่เดือดร้อน ยินดีด้วยปัจจัย ตามมีตามได้ ครอบงำอันตรายเสียได้ ไม่สะดุ้งหวาดเสียว