มหาสมัยสูตรและการเผยแผ่พระไตรปิฎก : หน้า 254/589

ธรรมะเพื่อประช มหาสมัยสูตร ค ครั้งที่ ๔ (ตอน พระพุทธเนรมิต) ๒๕๓ มีการสาธยายเผยแผ่พระไตรปิฎกกันแบบปากต่อปาก มีอยู่ วัดหนึ่งชื่อวัดโกฏิบรรพต ในวัดนั้นมีพระภิกษุหลายรูปที่ตั้งใจ บำเพ็ญสมณธรรม มีเทพธิดาองค์หนึ่งอยู่ที่ต้นกากะทิงใกล้ ประตูถ้ำกากะทิง ภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งได้ท่องเนื้อความแห่งมหา สมัยสูตรภายในถ้ำ เทพธิดาได้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบพระสูตร ได้ให้ สาธุการด้วยเสียงอันดังกังวานไพเราะ ภิกษุหนุ่มที่เข้าไปในถ้ำองค์เดียวก็ตกใจ จึงถามว่า “นั่นเสียงใคร” เทพธิดาตอบกลับมาว่า “ดิฉันเป็นเทพธิดา” ภิกษุหนุ่มถามอีกว่า “ทำไมท่านจึงได้ให้สาธุการล่ะ” เทพธิดา ตอบว่า “ครั้งหนึ่ง ดิฉันได้ฟังพระสูตรนี้ ในวันที่พระทศพล ประทับนั่งแสดงที่ป่าใหญ่ วันนี้ได้ฟังอีกครั้ง เกิดความปลื้มปีติ พระคุณเจ้าทรงจําได้อย่างดีเยี่ยม ไม่ทำให้อักษรแม้แต่ตัวเดียว คลาดเคลื่อนจากที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้เลย” ภิกษุ หนุ่มถามว่า “เมื่อพระทศพลกำลังแสดงอยู่ ท่านได้ฟังหรือ” เทพธิดาตอบว่า “ได้มาร่วมฟังด้วย” พระภิกษุนั้นสงสัย จึงถามว่า “เขาว่า เทวดาเข้าประชุมกันมากมาย แล้วท่านฟังอยู่ ที่ไหน” เทพธิดาได้เล่าว่า “ดิฉันเป็นเทวดาในป่าใหญ่ มีเทวดา ชั้นผู้ใหญ่มากันมากมาย ในชมพูทวีปไม่มีที่ว่างสำหรับดิฉันเลย ดิฉันจึงต้องถอยร่นไปจนถึงตามพปัณณ์ทวีป ยืนอยู่ริมฝั่งที่ท่า ชมพูโกละ ถึงกระนั้นก็ตาม เมื่อเทวดาชั้นผู้ใหญ่พากันมาอีก