ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
สัก ก ปั ญ ห สู ต ร ตอน
ตอนที่ ๑ (ฤา จะสิ้น ท้าวสักกะ)
๔๐๐
ถือพิณสีเหลืองดุจผลมะตูม ตามเสด็จท้าวสักกะผู้จอมเทพไป
ท้าวสักกะแวดล้อมด้วยเทพชั้นดาวดึงส์
มีปัญจสินคนธรรพเทพ-
บุตรนําเสด็จ ได้อันตรธานจากดาวดึงส์เทวโลก ไปปรากฏที่
ภูเขาเวทิยกะ ด้วยเทวานุภาพ และรัศมีแห่งเทพทั้งหลาย ทำให้
ภูเขาเวทียกะสว่างไสว มีแสงรุ่งโรจน์สว่างโพลงไปถึงหมู่บ้าน
ของพราหมณ์ ชาวบ้านโดยรอบพากันกล่าวว่า
“วันนี้ภูเขาเวทิยกะได้ลุกโพลงสว่างไสวรุ่งโรจน์ยิ่งกว่า
พระอาทิตย์ ทำไมวันนี้ภูเขาเวทียกะ และบ้านพราหมณ์ชื่อ
อัมพสณฑ์จึงสว่างไสวนัก” ต่างพากันแปลกใจแต่ก็ไม่รู้สาเหตุ
บางคนก็ตกใจมีขนลุกชัน บางคนก็เกิดปีติ
ท้าวสักกะจอมเทพได้ตรัสเรียกปัญจสิขคนธรรพเทพบุตร
พลางรับสั่งว่า “พ่อปัญจสินะ พระตถาคตทรงปลีกวิเวกอยู่
เธอเป็นเทพที่น่ารักน่าเอ็นดู ให้ล่วงหน้าไปทูลพระตถาคตก่อนว่า
เรามาขอเข้าเฝ้า หากพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาต พวกเรา
จะเข้าเฝ้าในภายหลัง
ปัญจสิขคนธรรพเทพบุตรรับสนองเทวโองการแล้ว ก็
ถือพิณเข้าไปทางถ้ำอินทสาล แล้วยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
พลางรำพึงว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประทับอยู่ไม่ไกลนักไม่
ใกล้นักเพียงเท่านี้ คงจักทรงได้ยินเสียงของเรา จึงยกพิณขึ้น