ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
ห น ท า ง ข อ ง พุทธะ
๓๒๘
อธิษฐานจิตให้เป็นพื้นเรียบดุจมณฑลกสิณ ทรงเนรมิตมณฑปแก้ว
๓ ประการ ให้ตั้งขึ้นในอาณาบริเวณ ๑๒ โยชน์ หลังจากทรง
อธิษฐานจิต มณฑปก็ผุดแทรกแผ่นดินขึ้นมา พร้อมเสาของ
มณฑป งสําเร็จด้วยทองค่าเหลืองอร่ามก็ขึ้นมาทันที
จากนั้นทรงอธิษฐานว่า ขอให้ข่ายกระดิ่งจงห้อยใน
ระหว่างที่สุดของมณฑป เมื่ออธิษฐานเสร็จก็ปรากฏกระดิ่งที่ถูก
ลมอ่อนๆ พัดส่งเสียงไพเราะเสนาะโสตเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งยังมี
พวงของหอมและพวงดอกไม้ ห้อยย้อยอยู่ภายในระหว่างข่าย
กระดิ่ง ต่อจากนั้นได้อธิษฐานขออาสนะและที่นั่งสำหรับภิกษุ
แสนโกฏิ ทันใดนั้นเอง อาสนะก็พลันบังเกิดขึ้นมา และยังมี
หม้อน้ำตั้งขึ้นมุมละหนึ่งใบ เมื่อทรงเนรมิตสิ่งที่ปรารถนาแล้ว ก็
เสด็จเข้าไปหาสุรุจิพราหมณ์ เพื่อให้ตรวจดูว่า มีความพึงพอใจ
ต่อมณฑปนั้นไหม
เมื่อพราหมณ์เห็นมณฑปที่กว้างใหญ่ไพศาล ประดับ
ด้วยรัตนชาติ สวยงามยิ่งใหญ่อลังการถึงเพียงนั้น พราหมณ์
เกิดมหาปีติขนลุกชูชันไปทั่วสรรพางค์กาย ท่านคิดว่า มณฑปนี้
เห็นจะมิใช่ฝีมือของมนุษย์ธรรมดาสร้างเป็นแน่ เพราะอาศัย
ความศรัทธาเลื่อมใส อันไม่มีประมาณในพระพุทธเจ้า จึงทำให้
ผู้มีบุญมาช่วยสร้าง เพราะฉะนั้นมณฑปนี้คงเป็นมณฑปที่ท้าว