ธรรมะเพื่อประช: การให้ทานของพระเวสสันดร : หน้า 530/589

ธรรมะเพื่อประช วิเคราะห์การให้ทานของพระเวสสันดร (๒) ៥២៩ เรือที่แล่นออกสู่ทะเลมหาสมุทร เมื่อมีมรสุมต้องรีบหา มุมหลบก่อน ครั้นมรสุมสงบ จึงแล่นเรือต่อไป พวกเราก็เช่น เดียวกัน หากชีวิตกำลังประสบความทุกข์ เราต้องหลบมรสุม ชีวิตก่อน คือ หามุมสงบด้วยการทำใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลาง- กายนั่นเอง บนหนทางชีวิตอันยาวไกลที่จะไปสู่อายตนนิพพานนี้ เราจะต้องฝ่าฟันกับความทุกข์และอุปสรรคอีกมากมาย การฝึก จิตใจจึงเป็นสิ่งสําคัญของชีวิต เพราะเราจะมีหลุมหลบภัย และ มีกำลังใจที่จะนำพาเราก้าวล่วงความทุกข์ ไปสู่ความสุขความ สำเร็จของชีวิตได้แน่นอน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน เวสสันดรจริยา ว่า “เมื่อเราบริจาคชาลีกัณหาเป็นปุตตทาน และบริจาค เทวีคือพระนางมัทรี เราไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นเลย เรามุ่งต่อ พระโพธิญาณอย่างเดียวเท่านั้น” พระบรมโพธิสัตว์มีมโนปณิธานที่สูงส่ง หวังจะยกตนและ สรรพสัตว์ให้หลุดพ้นจากสังสารวัฏ มุ่งไปสู่อายตนนิพพาน นับ เป็นสุดยอดแห่งความปรารถนาทั้งหมดของผู้เป็นสัพพัญญู ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นเมื่อท่านตั้งใจจะทำสิ่งใด ท่านพยายาม ศึกษาหนทางที่จะไปสู่เป้าหมาย และลงมือปฏิบัติ ไม่ว่าจะใช้ เวลายาวนานแค่ไหน จะเป็นกี่ร้อยกี่พันชาติ หรือยาวนานเป็น