ปัจเจก พุทธภูมิ : หน้า 392/589

ธรระพี ประช ปัจเจก พุทธภูมิ ๓๕๑ ทําการรบเลย ให้พวกเขาเข้ามาเถิด เราจะเป็นผู้จัดการกับ ข้าศึกด้วยตัวเราเอง” เมื่อกองทัพของศัตรูได้ยกเข้ามาประชิดเมือง เหล่า ทหารเอกพากันอาสาออกรบป้องกันเมือง แต่พระราชาตรัส ห้ามเช่นเดิม เพราะพระองค์ไม่ปรารถนาจะทำร้ายผู้ใด ทรงมี จิตเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตายิ่งนัก ต่อมาเมื่อข้าศึกยกทัพเข้ามาถึงในเมือง พระราชาทรง ใช้อานุภาพแห่งอภิญญาสมาบัติ ปราบข้าศึกที่เข้ามาโจมตีได้ อย่างง่ายดาย และไม่ทรงทำร้ายพระราชาและเหล่าทหารฝ่าย ตรงข้ามแม้แต่คนเดียว พระเจ้าพรหมทัตทรงเห็นเสนาทั้งสอง ฝ่าย อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข ทรงดำริว่า หยดโลหิตแม้เพียง แมลงวันตัวเล็กๆ ดื่มได้ ก็ไม่มีแก่ใคร นั่นเป็นเพราะการตาม รักษาจิตของเราคนเดียว ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงมีความ สุขเถิด จงอย่ามีเวร จงอย่าเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย ทรงทำเมตตาฌานให้เกิดขึ้น แล้วทรงทำเมตตาฌาน เป็นบาท เริ่มต้นพิจารณาสังขารทั้งหลาย ในที่สุดพระองค์ก็ บรรลุปัจเจกโพธิญาณ ทรงบรรลุความเป็นสยัมภูในขณะที่ประทับ อยู่บนคอช้างนั่นเอง พวกอำมาตย์กราบทูลว่า “ข้าแต่มหาราช บัดนี้ถึงเวลา