ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระพุทธคุณ ต อ น พระผู้เสด็จไปดีแล้ว
៦៩
ฝ่ายสังขพราหมณ์ซึ่งเป็นพ่อคิดว่า “ลูกชายของเราจาก
ไปนานแล้ว ไม่เห็นส่งข่าวมาเลย” ด้วยความคิดถึงลูกจึงออก
ตามหา แต่เมื่อได้รู้ความจริงทั้งหมดก็เสียใจ ร้องไห้ คร่ำครวญ
ถึงลูกชาย พลางเดินไปยังลานเจดีย์ที่ประดิษฐานพระธาตุของ
พระปัจเจกพุทธเจ้าสุสิมะ ได้ถอนหญ้าบริเวณนั้น และใช้ผ้าห่ม
บนทรายมาเกลี่ยลงบนลานเจดีย์ ประพรมด้วยนาจากคนโท
นําดอกไม้ป่ามาประดับบูชา ใช้ผ้าห่มทำเป็นธงประดับไว้ ผูกร่ม
ของตนไว้บนสถูป แล้วก็กราบบูชาพระเจดีย์
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเล่าเรื่องในอดีต และทรงสรุปว่า
สังขพราหมณ์ คือพระองค์นั่นเอง ด้วยอานิสงส์ที่พระองค์ได้
ถอนหญ้าที่ลานเจดีย์ของพระปัจเจกพุทธเจ้าสุสิมะมนุษย์ทั้งหลาย
จึงได้ถางทางให้พระองค์เสด็จ ด้วยอานิสงส์ที่ทรงถอนหญ้าและ
เกลี่ยทรายปรับพื้นลานเจดีย์ มหาชนจึงได้ท่าทางและเกลี่ย
ทรายปรับหนทางให้พระองค์ เพราะพระองค์ได้บูชาพระเจดีย์
ด้วยดอกไม้ป่า มหาชนจึงปูทางพระดำเนินด้วยดอกไม้
นานาพรรณทั้งบนบก และในน้ำ เพราะพระองค์ได้ประพรมน้ำ
รอบพระเจดีย์ จึงทําให้ฝนโบกขรพรรษตกลงมาในเมืองเวสาลี
และการที่พระองค์ได้ทำธง และผูกฉัตรบูชาพระเจดีย์ มนุษย์
และเทวดาทั้งหลายจึงได้ยกธง และช้อนฉัตรบูชาพระองค์
จนถึงอกนิษฐพรหมโลก การบูชาอันเลิศที่พระองค์ได้รับครั้งนี้