ธรรมะเพื่อประชา: การดำรงความเป็นมนุษย์ที่บริสุทธิ์ : หน้า 397/589

ธรรมะเพื่อประชา สั ก ก ปั ญ ห สู ต ร ตอน ตอนที่ ๑ (ฤา จะสิ้น ท้าวสักกะ) ๓๕๖ การที่จะดำรงภาวะของความเป็นมนุษย์ ให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์นั้น เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก เพราะจะต้องดำรงตนให้รอด ปลอดภัยจากอบายภูมิทั้งหลาย เมื่อได้เกิดเป็นมนุษย์แล้ว จึงควรประคับประคองตนเองให้ตั้งมั่นอยู่ในความดี มีสัมมาทิฏฐิ ซึ่งสัมมาทิฏฐิของเราจะสมบูรณ์หนักแน่นมั่นคงได้นั้น ต้องเกิด จากใจที่บริสุทธิ์ผ่องใส ไม่มีมลทินทั้งหลายทั้งปวง ใจจะผ่องใส และบริสุทธิ์ได้ ต้องเป็นใจที่หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตลอดเวลา จึงจะสมปรารถนา ได้ทั้งความสุขและความสําเร็จ ตลอดไป มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า “ปุจฺฉ วาสว นํ ปญฺห์ ยงฺกิญฺจิ มนสิจฺฉสิ ตสฺส ตสฺเสว ปญฺหสฺส อห์ อนฺนํ กโรมิ เต ดูก่อนท้าววาสวะ ท่านจงถามปัญหากะเรา ท่าน ปรารถนาปัญหาข้อใดข้อหนึ่ง ในพระหฤทัย เราจะทำที่สุด แห่งปัญหานั้นๆ แก่พระองค์” พระดำรัสนี้ เป็นพระดำรัสที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสกับ ท้าวสักกะจอมเทพ เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงพระมหากรุณาธิคุณ และพระปัญญาธิคุณของพระองค์ ที่พร้อมจะไขปัญหาทุกอย่าง ที่คั่งค้างอยู่ในใจของท้าวสักกะให้กระจ่างแจ้ง เรื่องราวของ