พระเวสสันดรและการให้ทาน : หน้า 532/589

ธรรมะเพื่อประช วิเคราะห์การให้ทาน ของพระเวสสันดร (๒) ๕๓๑ พระเถระตอบโต้ด้วยปัญญาอันเฉียบแหลมว่า “ขอถวาย พระพร เพราะเหตุที่พระเวสสันดรได้ทําสิ่งที่ทําได้ยาก จึงมี เสียงสรรเสริญทั่วหมื่นโลกธาตุ พวกเทวดา อสูร ครุฑ นาค พระอินทร์ ยักษ์ ต่างพากันสรรเสริญ แม้อยู่ในที่อยู่ของตน กลองทิพย์ก็บันลือขึ้นเอง กิตติศัพท์นั้นย่อมแสดงให้เห็นคุณ ของพระโพธิสัตว์เจ้า ผู้มีสติปัญญาละเอียด ผู้รู้แจ้งเห็นแจ้ง ทั้งโลกนี้และโลกหน้า การบริจาคตนเองเป็นทานนั้น ไม่ใช่การกระทำของ สัตบุรุษ คือ เมื่อเขาขอบุตรภรรยา จะให้ตัวเองนั้น ย่อมไม่ถูก เมื่อเขาขอสิ่งใดก็ควรให้สิ่งนั้น เหมือนบุคคลหนึ่งมาขอน้ำ ผู้ใด ให้ข้าวแก่บุรุษนั้น ก็ไม่เรียกว่าเป็นกิจจการี คือ ผู้ทำตามหน้าที่ ดังนั้นเมื่อพราหมณ์ขอโอรส ธิดา และอัครมเหสี ผู้เป็นทานบดี ย่อมต้องพระราชทานพระโอรสธิดาและอัครมเหสีให้แก่พราหมณ์ แต่ถ้าพราหมณ์ขอตัวของพระเวสสันดร พระองค์ก็ต้องบริจาค พระองค์ยอมตนไปเป็นทาสอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมา ท่านได้ บริจาคเลือด เนื้อ และชีวิตมานับภพนับชาติไม่ถ้วนแล้ว เพราะฉะนั้น พระวรกายของพระเวสสันดรจึงเปรียบ เหมือนของทั่วไปที่เกิดประโยชน์แก่คนหมู่มาก เหมือนต้นไม้มี ผลดก เป็นของทั่วไปแก่หมู่นกต่างๆ พระเวสสันดรทรงเห็นว่า เมื่อปฏิบัติเช่นนี้ จึงจะสำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณ อีกอย่างหนึ่ง