ธรรมะเพื่อประชาชน: มหาสมัยสูตร ค ครั้งที่ ๔ : หน้า 250/589

ธรรมะเพื่อประช มหาสมัยสูตร ค ครั้งที่ ๔ (ตอน พระพุทธเนรมิต) ២៤៩ การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่สําคัญ เราเกิดมาในภพชาติหนึ่ง ต่างมีวัตถุประสงค์เพื่อมุ่งแสวงหาความบริสุทธิ์ ให้หลุดพ้นจาก กิเลสอาสวะด้วยการสร้างบารมี ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลาง- กายฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นต้นทางที่จะดำเนินจิตเข้าไปสู่ภายใน เป็นทางรอดทางเดียว ที่จะเอาชนะกิเลสอาสวะทั้งหลายไปสู่ อายตนนิพพานได้ ดังนั้นควรที่เราจะดำาเนินจิตของเราให้เข้าไป สู่เส้นทางสายกลางภายใน ให้เข้าไปถึงพระธรรมกายให้ได้ การที่จะเข้าถึงพระธรรมกายได้ เราต้องหมั่นทําใจหยุดใจนิ่งให้ ถูกวิธีจึงจะสมปรารถนา มีเนื้อความแห่งพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า “สพฺพาภิภู สพฺพวิทหมสุมิ สพฺเพสุ ธมฺเมสุ อนูปลิตโต สพฺพณฺชโห ตณฺหกุขเย วิมุตโต สย์ อภิญฺญาย กมุทฺทิเสยฺย์ เราเป็นผู้ครอบงำธรรมได้ทั้งหมด รู้ธรรมทุกอย่าง ไม่ติดอยู่ในธรรมทั้งปวง ละธรรมอันเป็นไปในภูมิสามได้ ทุกอย่าง พ้นแล้วในธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งตัณหา รู้เองแล้ว จะพึงอ้างใครเล่า ว่าเป็นอุปัชฌาย์อาจารย์” นี้เป็นพระดำรัสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงประกาศ