การดำรงอยู่ของพระสัทธรรม : หน้า 506/589

ธรระพี ประช การดำรงอยู่ได้นาน แห่ง พระสัทธรรม (๑) ๕๐๕ เพียงโดยย่อ มิได้ทรงแสดงโดยพิสดาร พุทธบริษัทที่เกิดใน ยุคเดียวกับพระองค์นั้น ล้วนเป็นผู้มีบุญมาก แม้ฟังธรรมโดยย่อ ก็สามารถบรรลุธรรมได้แล้ว แต่หลังจากพระพุทธองค์ และ พระสาวกปรินิพพานแล้ว พระธรรมคำสอนมีการสืบทอดกันมา อีกไม่กี่ช่วงอายุคน ในสมัยนั้นก็อันตรธานไปจากโลก เพราะไม่มี ใครสามารถทรงจํานําสอนของพระพุทธองค์ ดังเช่นบางยุค บางสมัยของพระพุทธเจ้าในอดีตที่มีการกล่าวถึงไว้ *ในสมัยพุทธกาล ขณะที่ พระสารีบุตรเถระ อยู่ในที่สงัด หลีกเร้นอยู่ตามลำพัง ท่านเกิดความสงสัยขึ้นว่า พระศาสนา ของพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งหลายในพระองค์ใดดำรงอยู่ได้ไม่นาน และในพระองค์ใดดำรงอยู่ได้นาน บางท่านอาจสงสัยว่า พระอรหันต์เป็นผู้หมดกิเลสแล้ว ท่านยังมีปัญหาหรือความสงสัยในเรื่องโลกๆ ด้วยหรือ อันที่จริง พระอรหันต์ท่านไม่ได้รู้ทุกเรื่อง แต่รู้เป็นบางเรื่อง อีกทั้งท่าน หายสงสัยเฉพาะในเรื่องมรรคผลนิพพาน เพราะท่านแทงตลอด ในไตรลักษณ์แล้ว และสัมมาทิฏฐิของท่านทั้งที่เป็นโลกิยะ และ โลกุตตระก็สมบูรณ์แล้ว ท่านเป็นผู้รู้แจ้งที่เอาตัวรอด หรือ หลุดพ้นจากสังสารวัฏได้แล้ว แต่ความรู้ที่เสมือนใบไม้ในป่านั้น *สมันตปาสาทิกา