หลักธรรมทางพุทธศาสนา : หน้า 93/589

Boประช พระธรรมคุณ ៩២ และได้รับผลเสมอโดยไม่จํากัดเวลา เอหิปสฺสิโก ควรเรียกให้มาดู เพราะธรรมะของพระองค์ เป็นของมีจริง และ ดีจริง ของสิ่งใดก็ตามถ้าไม่มีอยู่ หรือมีอยู่ แต่ไม่ดีจริง ก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรเรียกผู้อื่นมาดู แต่เพราะพระธรรมนี้ ทั้งมีจริง และดีจริง เมื่อผู้ใดปฏิบัติได้แล้ว ย่อมเป็นสิ่งที่น่าจะ เชิญชวนคนอื่นให้มาพิสูจน์ด้วยตนเอง โอปนยิโก เมื่อปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์ และได้ พบของดี ของจริงแล้ว ก็ควรน้อมเข้ามาไว้ในใจ และถือปฏิบัติ ยิ่งๆ ขึ้นไป ปจฺจตฺติ เวทิตพฺโพ วิญญูหิ ธรรมะของพระพุทธองค์นั้น บุคคลจะพึงรู้ได้เฉพาะตน ข้อนี้คล้ายกับ สนฺทิฏฐิโก ที่กล่าวแล้ว แต่ต่างกันที่ สนฺทิฏฐิโก กล่าวถึงอาการเห็น ส่วน ปจจตุต เวที ตัพโพ วิญญูหิ กล่าวถึงอาการรู้ คือ ผู้ปฏิบัติธรรม จะรู้ว่า ธรรมะดีจริงอย่างไร เมื่อปฏิบัติแล้วจะได้ผลเป็นอย่างไร ย่อม เกิดจากการปฏิบัติอย่างถูกต้องด้วยตนเองเท่านั้น ผู้อื่นจะ พลอยรู้ด้วยไม่ได้ เพราะเป็นรสทางใจ หากใจของผู้ปฏิบัติเยือกเย็นเป็นสุขเพียงใด แม้จะนำไป เล่าให้ผู้อื่นฟัง ใจของผู้ฟังก็ไม่เย็นเป็นสุขตามที่เขาบอกเล่าได้ อุปมาเหมือนคนได้กินแกงชนิดหนึ่ง และมาเล่าให้เราฟังว่า