ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bะเพิ่งประชl
วิเคราะห์การให้ทาน ของ พระเวสสันดร (๑)
๕๒๒
ภรรยาเป็นทานเหมือนกันหมด ขอถามว่า ให้ด้วยความยินยอม
ของบุตรภรรยาเหล่านั้นหรือไม่”
พระเถระตอบว่า “ขอถวายพระพร สำหรับภรรยายินยอม
แต่บุตรนั้น เนื่องจากยังเป็นเด็กอยู่ จึงร้องไห้เพราะความคิดถึง
บิดามารดา ไม่อยากจากไปเป็นธรรมดา แต่ก็ยินดีในการบริจาค
ทานของพระบิดา”
คำว่า ยินยอม หมายความว่า ลูกน้อยทั้งสอง คือ
กัณหาและชาลีที่แอบหลบซ่อนอยู่ในกอบัวกลางหนองน้ำ ครั้น
ได้ฟังปณิธานอันยิ่งใหญ่ของพระเวสสันดรที่มุ่งจะรื้อสัตว์ขน
สัตว์ไปสู่ฝั่งนิพพาน เห็นว่าตนจะเป็นสะพาน คือ มีส่วนในการที่
จะทําให้ปณิธานของบิดาสําเร็จ จึงตัดสินใจเด็ดเดี่ยว เดินขึ้น
จากหนองน้ำ เพื่อให้เป็นปุตตทานของบิดา แสดงว่ากัณหาชาลี
ไม่ได้ถูกบิดาจับมัด หรือบังคับให้ไปเป็นข้าทาสของคนอื่น
ลูกน้อยทั้งสองไปด้วยความสมัครใจและเต็มใจ ไม่ใช่ถูกบังคับ
จิตใจ ตรงนี้ต้องทําความเข้าใจไว้ด้วย
พระเจ้ามิลินท์ยังไม่คลายความสงสัย ตรัสถามต่อว่า
“ข้าแต่พระนาคเสน บุคคลเหล่าใด ทำผู้อื่นให้เป็นทุกข์ด้วยการ
ให้ทาน ทานของบุคคลเหล่านั้น จะให้ผลเป็นสุข จะทําให้ไปเกิด
ในสวรรค์ได้ มีอยู่หรือ”