ธรรมะเพื่อประช: การปล่อยวางและการแสวงหาความสุขที่แท้จริง : หน้า 60/589

ธรรมะเพื่อประช พระพุทธคุณ ต อ น ผู้สมบูรณ์ ด้วยวิชชาและจรณะ ៥៩ เฉลียวฉลาด และก็มากล้นไปด้วยคุณธรรม เมื่อท่านสนองงาน ในราชสํานักและรับใช้บ้านเมืองมาพอสมควรแล้ว ท่านก็ ปรารถนาจะออกบรรพชา เพื่อแสวงหาความสุขที่แท้จริง ที่ ทำให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งมวล ดังนั้นท่านมหาปุโรหิตจึง เข้าไปกราบทูลพระราชาเพื่อบรรพชา พระราชาแม้จะแสน เสียดายท่านมหาปุโรหิตผู้เรืองปัญญา แต่ก็ไม่อยากทัดทาน เพราะเป็นความตั้งใจดี และก็เป็นความประสงค์ของท่านมหา ปุโรหิตผู้มีคุณมากต่อแผ่นดิน พระราชาจึงเกรงใจและได้ทรง อนุญาตพร้อมกับอนุโมทนาในกุศลเจตนาของท่านมหาปุโรหิต เมื่อพระโพธิสัตว์ปุโรหิตตัดเครื่องกังวลใจในราชสำนัก ได้แล้ว ท่านก็มีความร่าเริงเบิกบานใจ และมีความยินดีอย่างยิ่ง ที่จะออกแสวงหาโมกขธรรม ที่นำมาซึ่งความสุขที่แท้จริง อันเป็นนิรันดร์ ในระหว่างทาง ท่านได้เห็นเหยี่ยวตัวหนึ่งถูกฝูง นกตะกรุมบินไล่ตามจิกตีเพื่อแย่งชิงก้อนเนื้อที่เหยี่ยวตัวนั้น กำลังคาบอยู่ เหยี่ยวก็สู้ปกป้องก้อนเนื้อสุดฤทธิ์ แต่ก็สู้ไม่ได้ ในที่สุดก็ต้องปล่อยชิ้นเนื้อไป แล้วนกตัวอื่นๆ ก็แย่งชิงกันต่อ ตัวไหนคาบได้ก็ถูกตัวอีนจิกตี พระโพธิสัตว์เห็นดังนั้นจึงคิดว่า กามคุณก็เปรียบเหมือน กับก้อนเนื้อนั้น เมื่อผู้ใดยึดถือครอบครองเอาไว้ ผู้นั้นก็ย่อมได้ รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานตลอดเวลา แต่เมื่อผู้ใดปล่อยวางได้