ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธีระ ประชา
แสนโกฏิจักรวาล
๓๑๐
เมื่อมีความจํานงจะพูดให้ติสหัสสีมหาสหัสสีโลกธาตุได้ยินเสียง
ก็สามารถทําได้ หรือให้ยิ่งกว่านั้นก็สามารถทําได้”
พระอานนท์ทูลถามต่อไปว่า “พระองค์ทรงทำอย่างไร
ทั้งติสหัสสีมหาสหัสสีโลกธาตุจึงได้ยินเสียงของพระองค์ทั้งหมดเลย”
พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า “ตถาคตอยู่ในที่นี้ จะแผ่รัศมีไป
ทั่วติสหัสสีมหาสหัสสีโลกธาตุ เมื่อสัตว์ทั้งหลายในโลกธาตุ
เหล่านั้นรู้จักแสงสว่างนั้น ตถาคตก็บันลือเสียงให้สัตว์เหล่านั้น
ได้ยินประหนึ่งว่าพูดให้เฉพาะตน นี่แหละคือพุทธานุภาพที่ไม่มี
ประมาณ ที่ไม่มีใครจะยิ่งกว่าหรือเสมอเหมือน
ทันทีที่จบพุทธดำรัส พระอานนท์ถึงกับอุทานออกมาว่า
“เป็นลาภของเราหนอ เราได้ฟังดีแล้วหนอ พระบรมศาสดาเป็น
ผู้มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพใหญ่หลวงถึงเพียงนี้”
ฝ่ายพระอุทายี ได้ยินเสียงของพระอานนท์เปล่งอุทานก็
เกิดความรําคาญ จึงกล่าวขัดคอว่า "อาวุโสอานนท์ ท่านฟังใน
เรื่องที่ตนเองไม่รู้ไม่เห็นอย่างนี้ จะได้ประโยชน์อะไร ทำไมต้อง
อัศจรรย์ใจเลื่อมใสถึงเพียงนั้นเล่า”
พระผู้มีพระภาคเจ้าสดับเช่นนั้น จึงตรัสบอกพระอุทายีว่า
“อย่าพูดอย่างนั้นเลยอุทายี ถ้าอานนท์จะพึงเป็นผู้ยังไม่สิ้นราคะ
ในภพชาตินี้ เมื่อละโลกไปแล้ว ด้วยความที่จิตเลื่อมใสในเราที่