ธรรมะเพื่อประช : หน้า 92/589

ธรรมะเพื่อประช พระธรรม คุณ ៩១ และได้รับรสแห่งอมตธรรมซึ่งเป็นเลิศกว่ารสทั้งปวง คือ มีแต่ ความร่มเย็นเป็นสุข ไม่มีทุกข์ใดๆ ทั้งสิ้น หนทางแห่งความสุขที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ว่า ให้มี ความเห็นชอบ ความดำริชอบ กล่าววาจาชอบ ประกอบการ งานชอบ หาเลี้ยงชีพโดยชอบ ทําความเพียรชอบ ตั้งสติไว้ชอบ และทำสมาธิชอบ ถ้าเราพิจารณาดูให้ดีจะเห็นว่าธรรมะเหล่านี้ ผู้ใดประพฤติปฏิบัติได้ จะอำนวยผลดีทั้งทางโลกและทางธรรม ดังนั้นธรรมะที่พระองค์ตรัสสอน จึงได้ชื่อว่า สวากขาตธรรม คือ พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้วไพเราะทั้งในเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย สนฺทิฏฐิโก พระธรรมคำสอนของพระองค์นั้น บุคคลใด ลงมือปฏิบัติสมควรแก่ธรรม ย่อมได้บรรลุ และเห็นได้ด้วยตนเอง ไม่ต้องขึ้นต่อผู้อื่น ไม่ต้องเชื่อถ้อยคำของใคร เพราะธรรมะ ภายในไม่เหมือนสิ่งของที่คนมองเห็นแล้วชี้ให้ดูได้ ต้องอาศัย การหยุดใจ เมื่อหยุดก็สว่าง เมื่อสว่างก็เห็น เป็นการเห็นด้วยใจ เห็นด้วยธรรมจักษุ เห็นได้ถูกต้องตรงไปตามความเป็นจริงของ สิ่งที่มีอยู่จริง อกาลิโก รู้ได้โดยไม่จํากัดกาลเวลา ใจหยุดเมื่อไรก็เข้าถึง ได้เมื่อนั้น ใจละเอียดถึงสภาวธรรมใด ย่อมเข้าใจสภาวธรรมนั้น