ธรรมะเพื่อประชาชน: มหาสมัยสูตร ค ครั้งที่ ๒ : หน้า 232/589

ธรรมะเพื่อประช มหาสมัยสูตร ค ครั้งที่ ๒ (ต อ 1 ๒ (ตอนรายนามเหล่าเทวา) ๒๓๑ ดวงใจที่ได้รับการฝึกฝนอบรม ให้หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลาง- กายฐานที่ ๗ จะเป็นใจที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ เมื่อมีใจสะอาดย่อม สามารถดำเนินจิตเข้าสู่เส้นทางสายกลางภายในได้อย่างง่ายดาย ทางสายกลางเป็นเส้นทางเอกสายเดียวที่มีความสําคัญยิ่งต่อชีวิต เพราะจิตที่เข้ากลางได้ จึงจะหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะทั้งปวง จิตที่หยุดนิ่งดีแล้ว จะได้รับความสุขที่เที่ยงแท้ถาวรที่ไม่มีทุกข์ เจือปน ดังนั้นให้หมั่นฝึกทำใจหยุดใจนิ่งกันทุกๆ วัน มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ความว่า *สุปปพุทธ ป ชุฌนติ สทา โคตมสาวกา เยส์ ทิวา จ รตฺโต จ นิจฺจํ พุทฺธคตา สติ สติของชนเหล่าใด แล่นไปแล้วในพระพุทธเจ้าเป็น นิตย์ ทั้งกลางวัน และกลางคืน ชนเหล่านั้น เป็นสาวกของ พระโคดม ตื่นอยู่ด้วยดีในกาลทุกเมื่อ” การมีใจส่งไปในพระพุทธเจ้าอยู่เนืองนิตย์ เป็นสิ่งที่ควร ค่าแก่การยกย่องสรรเสริญอย่างยิ่ง บุคคลใดหมั่นระลึกนึกถึง พระพุทธเจ้า มีพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ บุคคลนั้นได้ชื่อว่าเป็น ผู้ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต จะทำให้สภาวะจิตของบุคคลนั้น ถูกยกให้สูงขึ้นไปตามลำดับ จนมีใจที่ผ่องใสบริสุทธิ์ ติดแน่นอยู่ ในกลางองค์พระธรรมกาย และจะมีความสุขในการเจริญ พุทธานุสติ