ธรรมะเพื่อประชา - การดำรงอยู่ของพระสัทธรรม : หน้า 517/589

ธรรมะเพื่อประชา การดำรงอยู่ได้นานแห่งพระสัทธรรม (๒) ๕๑๖ สมัยพระพุทธเจ้าของเรา พระองค์ทรงแสดงพระคาถาเหล่านี้ เฉพาะตอนปฐมโพธิกาลเท่านั้น หลังจากที่ทรงบัญญัติสิกขาบท จะทรงแสดงเฉพาะปาฏิโมกข์เท่านั้น ส่วนเหตุอีกประการหนึ่ง ที่ทำให้พระศาสนาดำรงมาได้จนทุกวันนี้ เพราะสาวกทั้งหลาย ได้ช่วยกันบริหารพระปริยัติธรรม ด้วยการสังคายนาพระธรรม วินัย เมื่อปริยัติดำรงอยู่ ย่อมมีผู้สามารถปฏิบัติ และเกิดผล เป็นปฏิเวธสืบต่อกันมา ๒,๕๐๐ กว่าปีแล้ว พระพุทธศาสนามีความสำคัญต่อทุกชีวิต ที่ยังผจญอยู่ ในสังสารวัฏ พวกเราทั้งหลายนับว่าเป็นผู้ที่โชคดีมาก ที่ได้มา ศึกษาคำสอนซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทนของพระบรมศาสดา ที่ ตกทอดมาถึงยุคของ พระพุทธเจ้าบางพระองค์ในอดีต แม้จะมี พระชนมายุยืน แต่การสืบต่อพระศาสนา ก็เพียงแค่สองช่วงยุค คนเท่านั้น ซึ่งถ้าเปรียบเทียบกับยุคของเราแล้ว ถือได้ว่า ยุคนี้ มีช่วงของการสืบต่อที่ยาวนานมาก แม้จะเป็นยุคที่คนมีช่วงอายุสั้น แต่ถ้าเราตั้งใจปฏิบัติ ตามคำสอนอย่างจริงจัง ย่อมทำพระนิพพานให้แจ้งได้ เพราะ มรดกธรรมที่พระองค์ทรงมอบไว้ให้ มากพอที่เราจะเอาตัวรอด ในสังสารวัฏได้ ดังนั้นให้ทุกท่านตั้งใจประพฤติปฏิบัติตาม คําสอนของพระพุทธองค์ เมื่อเราเกิดมาโชคดีแล้ว ต้องรักษา