พญาวานร โพธิสัตว์ : หน้า 291/589

Boประช พญาวานร โพธิสัตว์ ២៩០ จากนั้น นักแม่นธนูทั้งหลายพากันล้อมต้นมะม่วงนั้น แล้วก็ขึ้นลูกศรไว้ เหล่าวานรทั้งหลายรู้ตัวว่าถูกล้อมแล้ว รีบพา กันเข้าไปรายงานพระโพธิสัตว์ว่า “ตอนนี้พวกเราทั้งหลายถูก นายขมังธนูล้อมไว้หมดแล้ว” พระโพธิสัตว์ได้ฟังดังนั้น ด้วย ความที่เป็นหัวหน้าที่มีจิตใจหนักแน่นเปี่ยมล้นด้วยความเสียสละ กอปรกับมีปัญญา จึงกล่าวปลอบโยนว่า “ท่านทั้งหลายอย่า กังวลไปเลย เราจะให้ชีวิตแก่พวกท่านทั้งหลายเอง” พระโพธิ สัตว์รีบวิ่งไปยังกิ่งไม้ที่ชี้ไปตรงหน้าแม่น้ำคงคา กระโดดพุ่งไป เต็มกำลัง ไปไกลได้ประมาณถึงชั่วร้อยคันธนู เพื่อให้ตกลงไปที่ พุ่มไม้แห่งหนึ่ง ได้เลือกหาเครือหวายที่ยาวพอที่จะทำให้เหล่า วานรไต่หนีไปได้ เมื่อได้หวายตามต้องการแล้ว จึงกัดโคน และ กําหนดว่าช่วงนี้สําหรับผูกที่ต้นไม้ ช่วงนี้จึงไปในอากาศ เมื่อ กะช่วงเช่นนี้ จึงเอาปลายหวายด้านหนึ่งผูกไว้ที่ต้นไม้ที่แข็งแรง ต้นหนึ่ง ส่วนปลายอีกด้านหนึ่งก็ผูกกับสะเอวของตน จากนั้นได้ กระโดดกลับไปที่ต้นมะม่วงเพื่อผูกหวายอีกด้านหนึ่งกับต้นมะม่วง จะได้ทําเส้นทางให้กับบริวารทั้งหลายเพื่อไต่หนีไปได้อย่าง ปลอดภัย สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง พญาวานรลืม กะช่วงระยะที่ผูกสะเอวของตนไว้ เส้นหวายนั้นไม่พอเพียงที่จะ มัดกับต้นมะม่วงอีกด้านหนึ่งได้ จึงใช้แขนที่ทรงพลังของตนยืด