การนิมนต์พระสงฆ์และการสร้างมณฑป : หน้า 328/589

ธรระพี ประช ห น ท า ง ข อ ง พุทธะ ๓๒๗ พราหมณ์ทูลด้วยใจมุ่งมั่นว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระองค์พร้อมด้วยภิกษุทั้งหมดจงรับภิกษาของข้าพระองค์ เถิด” เมื่อพราหมณ์ตัดสินใจนิมนต์พระสงฆ์ทุกรูปไปฉันที่บ้าน แล้ว ขณะเดินกลับบ้านก็คิดว่า เราสามารถถวายข้าวยาคู ภัต และผ้าเป็นจํานวนมากแต่ภิกษุมีประมาณเท่านี้ได้ แต่ว่าที่ สําหรับนั่งฉันยังไม่พร้อมในระยะเวลาอันสั้น เราจะหาช่างที่มี ความสามารถมาก่อสร้างปะรำให้แล้วเสร็จ คงเป็นเรื่องที่ทำได้ ยาก ด้วยความคิดที่จะทำบุญของพราหมณ์นั้น ทำให้บัณฑุกัมพล ศิลาอาสน์ของท้าวสักกเทวราช ซึ่งตั้งอยู่ไกลถึง ๘๔,๐๐๐ โยชน์ แสดงอาการร้อน ท้าวสักกะ จึงตรวจดูด้วยทิพยจักษุว่า ใครหนอ ประสงค์จะให้เราเคลื่อนจากทิพยอาสน์นี้ ทรงรู้ว่าสุรุจิพราหมณ์ อาราธนาหมู่ภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขให้ไปฉันที่บ้านตน แต่สถานที่สําหรับนั่งฉันของภิกษุสงฆ์ยังไม่พร้อม ด้วยความคิดที่อยากจะได้มีส่วนในบุญใหญ่ครั้งนี้ พระองค์จึงเสด็จลงจากดาวดึงสพิภพ เนรมิตกายเป็นช่างไม้ถือ มีดแบกขวาน ยืนตรงหน้าของสุรุจิพราหมณ์ พลางเอ่ยปากถามว่า “มีงานที่จะจ้างทำบ้างไหม” เมื่อสุรุจิพราหมณ์สอบถามถึงความ สามารถแล้ว ก็ให้หามณฑปสำหรับรองรับพระสงฆ์แสนโกฏิรูป ท้าวสักกะจึงเสด็จไปยืนดูพื้นที่ประมาณ ๑๒ โยชน์ ทรง