มหาสมัยสูตร ค: ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 223/589

มหาสมัยสูตร ค ธรรมะเพื่อประชา ครั้งที่ ๑ (ตอน พรหมและเทวาโกลาหล) 0 ตราบใดที่สรรพสัตว์ทั้งหลายยังไม่หมดสิ้นกิเลสอาสวะ ตราบนั้นต่างยังต้องสั่งสมบุญ เพราะบุญเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด ของชีวิต ดังนั้นเราต้องสร้างบารมี และให้มีจิตใจเยี่ยงพระ บรมโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ที่ทุกลมหายใจของท่าน เป็นไปเพื่อ การสั่งสมบุญบารมีล้วนๆ มีใจมุ่งตรงต่อหนทางพระนิพพาน ฉะนั้นให้จิตใจของเราผูกพันกับการสร้างบารมี ผูกพันกับพระ นิพพานทั้งวันทั้งคืนตลอดเวลา เมื่อทําได้อย่างนี้ จิตใจของเรา จะได้รับการกลั่นให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ขึ้น จะได้เหมาะสมที่จะเป็น ภาชนะรองรับอริยมรรคภายใน ที่จะบังเกิดขึ้นต่อไป มีวาระแห่งพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ความว่า “ทิวา ตปติ อาทิจโจ รตฺติมาภาติ จนฺทิมา สนฺนทฺโธ ขตฺติโย ตปติ ฌายี ตปติ พฺราหฺมโณ พุทฺโธ ตปติ เตชสา พระอาทิตย์ ย่อมส่องแสงในเวลากลางวัน อถ สพฺพมโหรตติ พระจันทร์ย่อมส่องแสงในเวลากลางคืน กษัตริย์เมื่อทรง เครื่องรบแล้วย่อมรุ่งเรือง พราหมณ์ผู้มีความเพ่งเพียร ย่อมรุ่งเรือง ส่วนพระพุทธเจ้า ย่อมรุ่งเรืองด้วยเดชตลอด ทั้งกลางวัน และกลางคืนทั้งหมด” พระอาทิตย์ พระจันทร์ และดวงดาวทั้งหลายที่มีอยู่ใน