พระธรรมคุณและการฟังธรรม : หน้า 95/589

Boประช พระธรรมคุณ ៩៤ ท่านนั่งฟังธรรมด้วยใจสงบนิ่งเยือกเย็น ดำรงสติตั้งมั่น อยู่ในกลางกาย มีปีติสุข ดื่ม รสแห่งพระธรรมเทศนาอยู่ภายใน ถึงแม้ร่างกายภายนอกจะประสบกับทุกขเวทนา แต่จิตใจก็ไม่ หวั่นไหวได้หลบอยู่ในหลุมหลบภัยที่ดีที่สุดคือศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ มีธรรมปีติตลอดเวลาด้วยความเลื่อมใสในพระธรรม จวบจน รุ่งเช้า เมื่อพระเถระแสดงธรรมจบลง พิษงูในร่างกายของ พระปิณฑปาติกเถระ ก็พลันสงบลง และไหลออกจากบาดแผล ลงสู่พื้นดิน เพราะจิตที่เลื่อมใสในพระธรรมคุณของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า ท่านจึงได้บอกเรื่องนี้แก่เพื่อนภิกษุแล้วปล่อยงูไป จะเห็นได้ว่า บัณฑิตในกาลก่อน ท่านตระหนักและ ซาบซึ้งในพระธรรมคุณ มีจิตใจฝักใฝ่ในการฟังธรรม และปฏิบัติธรรม รักธรรมะยิ่งกว่าชีวิต และในที่สุดชีวิตก็ได้รับ ความปลอดภัยพ้นจากอันตราย ดังพระพุทธพจน์ที่ว่า “เย จ โข สมฺมทกฺขาเต ธมฺเม ธมฺมานุวฑฺติโน เต ชนา ปารเมสฺสนฺติ มจุจุเธยฺย์ สุทุตฺตร์ ชนเหล่าใดประพฤติธรรม ในธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัส ดีแล้ว ชนเหล่านั้นจักข้ามแดนมฤตยู ที่ข้ามได้แสนยาก” การแสดงความเคารพในพระธรรม ซึ่งเป็นคำสั่งสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นทางมาแห่งดวงปัญญาอันบริสุทธิ์