เจริญ ธัมมานุสติ : หน้า 121/589

Boประช เจริญ ธัมมานุสติ ๑๒๐ เมื่อใจรวมถูกส่วน นิมิตเกิดขึ้นนอกตัว เป็นดวงกลมใสรอบตัวก็ดี ถือว่ายังไม่ถูกต้อง จะต้องโอปนยิโก คือ น้อมเข้ามาไว้ในตัว ของเรา น้อมมาตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จึงจะถูกต้อง ร่องรอยในทางพุทธศาสนา เข้าถึงกายต่างๆ ไปตามลำดับได้ กระทั่งถึงธรรมกายได้ ต้องน้อมเข้ามาอย่างนี้ เมื่อน้อมเข้ามา อย่างนี้ยังสามารถน้อมออกไปนอกตัวได้อีก น้อมไปนรกก็ได้ ไป สวรรค์ก็ได้ หรือไปพระนิพพานก็ได้ ประการสุดท้าย คุณของพระธรรมคือ ปจฺจตฺต์ เวทิตพฺโพ วิญญูหิ คือ วิญญูชนผู้รู้ทั้งหลายต่างรู้ได้เฉพาะตน เหมือนเรา รับประทานอาหารเองก็อิ่มเอง คนอื่นจะมาอิ่มแทนไม่ได้ การเข้าถึงธรรมก็เช่นเดียวกัน เมื่อเราเข้าถึง ทำใจให้หยุดถูกส่วน เห็นดวงใสๆ อันนั้นแหละเราก็รู้เองเห็นเอง เกิดขึ้นมาเอง มีความสุขด้วยตัวของเราเอง แม้ไม่มีใครรู้แต่เรารู้ ถ้าใครอยาก รู้ก็ต้องลงมือปฏิบัติอย่างจริงๆ จังๆ เหมือนเรา ความรู้นี้เกิดขึ้น พร้อมกับการเกิดขึ้นของธรรมรัตนะ การพิจารณาเห็นอย่างนี้ ได้ชื่อว่าเราเจริญธัมมานุสติ เป็นเหตุให้จิตของเราบริสุทธิ์ ปราศจากนิวรณ์ทั้ง ๕ ต้อง พิจารณาให้ลึกซึ้งอย่างนี้ ถึงจะเรียกว่าระลึกถึงพระธรรม ฉะนั้น ให้ทุกท่านหมั่นหาโอกาสสวดมนต์สรรเสริญพระพุทธคุณ