มัจฉาโพธิสัตว์: บำเพ็ญสัจ บารมี : หน้า 460/589

ธรระพี ประช มัจฉาโพธิสัตว์ (บำเพ็ญสัจ บารมี) ៤៥៩ พระเชตวันก็ไม่มีน้ำทำให้เหล่าฝูงนกกาต่างรุมจิกกินปลาและเต่า ที่หลบซ่อนอยู่ในเปือกตม เมื่อพระบรมศาสดาทอดพระเนตร เห็นความลำาบากของสรรพสัตว์ทั้งหลายเช่นนั้นแล้ว ทรงมีพระ มหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ ทรงดำริว่า เราควรจะต้องบันดาล ให้ฝนตก ครั้นรุ่งเช้าของวันใหม่ หลังจากทรงชำระพระสรีระ และได้เสด็จกลับจากบิณฑบาต เสวยพระกระยาหารในเมือง สาวัตถี พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่แล้ว ได้ประทับยืนที่บันได ของสระโบกขรณี ตรัสเรียกพระอานนท์พลางรับสั่งว่า “ดูก่อน อานนท์ เธอจงน่าผ้าอาบนํ้ามา เราจะสรงนํ้าในสระโบกขรณีนี้” พระเถระได้ฟังพระดำรัสเช่นนั้น จึงกราบทูลว่า “ข้าแต่ พระองค์ผู้เจริญ น้ำในสระโบกขรณีแห้งขอดแล้ว เหลือแต่เพียง เปือกตมเท่านั้น พระเจ้าข้า” พระองค์ตรัสว่า “อานนท์ ชื่อว่ากำลังของพระพุทธเจ้า ทั้งหลายใหญ่หลวงนัก เธอจงนําผ้าอาบมาเถิด” เมื่อฟังพระดำรัสดังนั้น พระเถระจึงนำมาทูลถวาย ครั้นทรงรับแล้ว พระองค์ทรงนุ่งผ้าอุทกสาฎกด้วยชายข้างหนึ่ง อีกชายหนึ่งทรงคลุมพระสรีระ ประทับยืนที่บันไดพลางตั้ง พระทัยว่า “เราจักสรงน้ำในสระโบกขรณีที่วัดพระเชตวันนี้