การฝึกฝนใจเพื่อความสุข : หน้า 504/589

ธรระพี ประช การดำรงอยู่ได้นาน แห่ง พระสัทธรรม (๑) ๕๐๓ ความเสื่อมของมนตราอยู่ที่การไม่ทบทวน ความเสื่อม ของเรือนอยู่ที่การไม่ซ่อมแซม ความเสื่อมของใจอยู่ที่การไม่ ฝึกฝน เมื่อใจของเราเสื่อม ความคิด คำพูด และการกระทำ ของเราย่อมจะเสื่อมตามไปด้วย บาปอกุศลก็จะเข้าครอบงำใจ ของเราได้ง่าย การฝึกฝนใจให้หยุดให้นิ่งอยู่ภายใน ที่ศูนย์กลาง- กายฐานที่ ๗ เป็นประจำสม่ำเสมอนั้น เป็นการพัฒนาคุณภาพ จิตใจของเรา ให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ ให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน มุ่งตรงต่อหนทางของพระนิพพาน เมื่อจิตใจนุ่มนวลควรแก่ การงาน ความคิด คำพูด และการกระทำของเรา จะพัฒนา เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น จะเป็นไปเพื่อบุญกุศลล้วนๆ บาป อกุศลจะไม่สามารถแทรกซึมเข้ามาในใจได้ ชีวิตจะมีแต่ความ สุขทั้งในปัจจุบันและสัมปรายภพ เพราะจิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมนำ ความสุขมาให้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน พุทธวรรควรรณนา ว่า “กิจโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ กิจ มาจาน ชีวิต กิจฺนํ สทฺธมฺมสฺสวนํ กิจโฉ พุทฺธานมุปปาโท ความได้อัตภาพเป็นมนุษย์ เป็นการยาก ชีวิตของ สัตว์ทั้งหลายเป็นอยู่ยาก การได้ฟังพระสัทธรรม เป็นการยาก การอุบัติขึ้นแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นการยาก”