การศึกษาและการปฏิบัติธรรมของหลวงปู่วัดปากน้ำ : หน้า 146/589

ธรรมะเพื่อประช มหาปูชนียาจารย์ (๒) ๑๔๕ สอนคนอื่นต่อไปด้วย แต่ท่านตอบปฏิเสธ เพราะรู้ว่าตัวเองยังมี ความรู้น้อยอยู่ ในช่วงก่อนเข้าพรรษาที่ ๑๒ ของหลวงปู่วัดปากน้ำฯ ท่านได้ไปจำพรรษาที่วัดโบสถ์บน จังหวัดนนทบุรี เพราะเห็นว่า เป็นสถานที่เงียบสงบ เหมาะต่อการบำเพ็ญเพียร ในกลาง พรรษานั้น หลวงปู่ท่านได้เตือนตัวเองว่า “เราบวชมาจวนจะครบ ๑๒ พรรษาแล้ว วิชชาของพระพุทธเจ้าเรายังไม่ได้บรรลุเลย ทั้งคันถธุระและวิปัสสนาธุระของเรา ก็ไม่เคยขาดเลยสักวัน พรรษานี้เราควรจะรีบทำความเพียร ให้รู้แจ้งเห็นจริงความรู้ใน พระพุทธศาสนาเสียที” แล้วในวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำา เดือน ๑๐ ปีพุทธศักราช ๒๔๔๖ ท่านก็ปฏิบัติจนเข้าถึงดวงธรรมภายในที่ใส สะอาด บริสุทธิ์ เข้าถึงความสุขภายใน เข้าถึงแล้วก็มีแต่ความแช่มชื่น อิ่มเอิบ เบิกบานใจ ตกกลางคืน พอกราบพระประธานเสร็จแล้ว ท่านก็ ตั้งใจมั่นว่า ถ้าหากนั่งเจริญภาวนาในครั้งนี้แล้ว ยังไม่บรรลุธรรม จะขอถวายชีวิตเป็นพุทธบูชา โดยไม่ยอมลุกจากที่เป็นอันขาด จากนั้นก็ได้อธิษฐานจิตถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า “ขอพระองค์ทรงพระกรุณาโปรดประทานธรรม อย่างน้อยที่สุด ก็เพียงส่วนน้อยที่พระองค์ตรัสรู้แล้วแก่ข้าพระพุทธเจ้า