การดำรงอยู่ของพระศาสนานานแห่งพระสัทธรรม : หน้า 508/589

ธรระพี ประช การดำรงอยู่ได้นาน แห่ง พระสัทธรรม(๑) ๕๐๗ พระสารีบุตรเถระทูลถามต่อไปว่า “อะไรเป็นเหตุ เป็น ปัจจัยให้พระศาสนาของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามกกุสันธะ โกนาคมนะ และกัสสปะ ดำรงอยู่ได้นาน พระพุทธเจ้าข้า” พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า “ดูก่อนสารีบุตร พระผู้มีพระ ภาคเจ้าพระนามว่ากกุสันธะ โกนาคมนะ และกัสสปะ มิได้ทรง ท้อพระทัยเพื่อแสดงธรรมโดยพิสดารแก่สาวกทั้งหลาย นวังค สัตถุศาสน์ของพระพุทธเจ้าทั้งสามพระองค์นั้นจึงมีมาก อีกทั้ง สิกขาบทก็ทรงบัญญัติไว้ ปาฏิโมกข์ก็ทรงแสดงแก่สาวก และ พระสาวกผู้ตรัสรู้ตาม สาวกรุ่นหลังที่ต่างซื่อ ต่างโคตรกัน หรือ ออกบวชจากตระกูลต่างกัน จึงดำรงพระศาสนานั้นไว้ได้ยาวนาน เปรียบเหมือนดอกไม้หลากสีที่ใช้ด้ายร้อยไว้ และวาง บนพื้นกระดาน ลมย่อมพัดกระจัดกระจายไม่ได้ กำจัดดอกไม้ เหล่านั้นไม่ได้ฉันใด แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าเหล่านั้น และพระสาวก ผู้ตรัสรู้ตามจะนิพพานแล้ว แต่สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน ต่าง โคตรกัน ก็สามารถดำรงพระศาสนานั้นไว้ได้นาน ฉันนั้น ดูก่อน สารีบุตร นี้แลเป็นเหตุให้พระศาสนาของพระพุทธเจ้า พระนาม กกุสันธะ โกนาคมนะ และกัสสปะดำรงอยู่ได้นาน จากพระดำรัสนี้ จะเห็นได้ว่า เราเป็นผู้โชคดีมากๆ ที่แม้ ไม่ได้เกิดในสมัยที่พระพุทธองค์ทรงมีพระชนม์อยู่ แต่ยังได้เกิด