ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประช
ตามรอยบาทพระศาสดา
១៨៨
พุทธภูมินั้นยากลำบาก และยาวไกล อย่างน้อยต้องสร้างบารมี
๒๐ อสงไขยแสนมหากัป แต่ท่านก็อดทนยอมสละทุกสิ่งทุกอย่าง
สละได้แม้กระทั่งเลือดเนื้อ และชีวิต เพื่อให้ได้มาซึ่งสัพพัญญุต-
ญาณ เพราะมุ่งหวังจะนำพาสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นจากวัฏสงสาร
ท่านจึงทําทุกอย่างเพื่อสร้างบุญบารมีให้ได้มากที่สุด
ในกาลนั้นพระองค์ได้เสวยพระชาติเป็น เจ้าหญิงสุมิตตา-
เทวี เป็นพระกนิษฐาต่างพระมารดาของพระทีปังกรพุทธเจ้า
ในยุคนั้น พุทธศาสนิกชนล้วนมีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย
ได้พากันสร้างโบสถ์สร้างวิหาร สร้างพระเจดีย์ เพื่อบูชาพระ
รัตนตรัย และมีการฟังธรรม สนทนาธรรมกันเป็นประจำ
เย็นวันหนึ่ง เจ้าหญิงสุมิตตาทอดพระเนตรเห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง
มารอรับบิณฑบาตอยู่ที่หน้าประตูวัง จึงใช้ให้คนสนิทไปถาม
พระคุณเจ้าว่า มีความประสงค์สิ่งใด
เมื่อรู้ว่า พระคุณเจ้าปรารถนาได้น้ำมันเพื่อนำไปจุด
ประทีปบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอริยสาวกในมหาวิหาร
เจ้าหญิงทรงมีความปีติโสมนัสเป็นอย่างยิ่ง รีบถวายน้ำมันที่
สกัดจากเมล็ดพันธุ์ผักกาดอย่างดี พลางอธิษฐานว่า “สมเด็จ
พระเชษฐาของเราได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงทำประโยชน์
เกื้อกูลแก่สัตวโลกเป็นอันมากฉันใด ในอนาคตกาลภายภาค
เบื้องหน้าขอให้เราได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง