ธรรมะเพื่อประช : หน้า 402/589

ธรรมะเพื่อประช สัก ก ปั ญ ห สู ต ร ต อ น ที่ ๑ (ฤา จะสิ้น ท้าวสักกะ) ๔๐๑ บรรเลง และได้ร้องเพลงขึ้นต้นที่เนื่องด้วยพระพุทธคุณ พระ ธรรมคุณ และพระสังฆคุณ อีกทั้งบรรเลงเพลงรักที่ตนเอง ชื่นชอบทำนองที่ว่า “ดูก่อนน้องสุริยวัจฉสา พี่ขอไหว้ท้าวติมพรุผู้เป็นบิดา ผู้ให้กำเนิดน้อง ผู้เป็นเทพกัลยาณี ยังความยินดีให้เกิดแก่พี่ น้อง ผู้มีรัศมีอันเปล่งปลั่ง เป็นที่รักของพี่ ดุจลมเป็นที่ใคร่ของผู้มีเหงื่อ ดุจน้ำเป็นที่ปรารถนาของคนผู้กระหาย ดุจธรรมเป็นที่รักของ พระอรหันต์ทั้งหลาย ดุจยาเป็นที่รักของคนไข้หนัก ดุจโภชนะ เป็นที่รักของคนหิว ดังนั้น ขอแม่จงช่วยดับความกลัดกลุ้มของพี่ ดุจเอาวารีดับไฟที่กำลังโพลงฉะนั้น พี่มีจิตปฏิพัทธ์ในน้อง ไม่อาจ จะกลับจิตที่ปรวนแปรแล้วได้ ดุจปลาที่กลืนเบ็ด ส่วนความรัก ของพี่มีไม่น้อย ดุจทักษิณาอันบุคคลถวายแล้วในพระอรหันต์ แน่ะ น้องผู้งามทั่วสรรพางค์ บุญที่พี่ทำไว้ในพระอรหันต์ ทั้งหลาย ขอบุญนั้นจึงอำนวยผลให้พี่กับน้องได้ร่วมรักกัน บุญที่ พี่ได้ก่อสร้างไว้ในปฐพีมณฑลนี้ จงอำนวยผลให้พี่กับน้องได้ร่วม รักกัน แน่ะ น้องสุริยวัจฉสา พี่เสาะหาน้องดุจพระสักยบุตร พุทธมุนีมีพระสติปัญญา เข้าฌานอยู่โดดเดี่ยว แสวงหาอมตธรรม ถ้าท้าวสักกะผู้เป็นใหญ่แห่งทวยเทพชั้นดาวดึงส์ พึงประทานพร