ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
มหาสมัยสูตร ค ครั้งที่ ๓ (ตอน ภพมารสะดุ้ง)
๒๔๔
หลวงพ่อขอเล่าย้อนว่า ก่อนที่เทวดา และพรหมจะมา
ในที่ประชุม ก่อนหน้านั้นพระภิกษุทั้ง ๕๐๐ รูป ยังไม่บรรลุพระ
อรหัต แต่หลังจากพระศาสดาตรัสสอนกัมมัฏฐาน ใช้เวลาไม่
นานนัก ท่านเหล่านั้นต่างได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์กันหมด
และได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้า ตอนนั้นพระศาสดาประทับ
นั่งในที่ที่สงัด ภิกษุที่สําเร็จพระอรหัต จะมีอาการ ๒ อย่าง คือ
๑. เกิดความคิดว่า ชาวโลกพร้อมทั้งเทวโลก จะพึงรู้แจ้งแทง
ตลอดในคุณวิเศษที่เราได้เฉพาะโดยพลันทีเดียว ๒. ท่านไม่
ประสงค์จะบอกคุณวิเศษที่ตนได้แล้วแก่ผู้อื่น เหมือนคนที่ได้
ขุมทรัพย์ไม่ต้องการให้ใครล่วงรู้ แต่ท่านเหล่านั้นจะต้องมา
กราบทูลพระบรมศาสดา
พระอรหันต์ทั้ง ๕๐๐ รูป เคยสร้างบุญมาในสมัยของ
พระบรมศาสดาหลายภพหลายชาติ เช่น เมื่อครั้งที่พระองค์
ทรงบังเกิดในราชวงศ์พระเจ้ามหาสมมตะ เหล่าภิกษุทั้ง ๕๐๐
รูปนั้น ก็ได้เกิดในตระกูลพระเจ้ามหาสมมตะ พระโพธิสัตว์ทรง
เป็นนักบวช ท่านเหล่านั้นก็เป็นนักบวช พระโพธิสัตว์ทรงละ
เศวตฉัตร ทรงสละสมบัติจักรพรรดิที่อยู่ในกําพระหัตถ์เพื่อออก
ผนวช ท่านเหล่านั้นก็สละเศวตฉัตร ทิ้งราชสมบัติที่อยู่ในกำมือ
ออกบวช ได้สร้างบุญบารมีร่วมมาหลายภพหลายชาติ
ในการประชุมของเทพนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรง