ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระหอประชา
ยมกปาฏิหาริย์
๑๗๒
พระบรมศาสดาทรงตรวจดูวาระจิตของมหาชน ทรงรู้
วาระจิตของทุกคนด้วยอาการถึง ๑๖ อย่าง คือ รู้ว่าแต่ละคน
คิดอะไรบ้าง ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต รู้ว่าเขามีความ
ปรารถนาอยากจะดู อยากจะเห็นอะไร พระองค์ก็ทรงให้สม
ความปรารถนาทุกอย่าง ใครเลื่อมใสในพระธรรมอย่างไร หรือใน
ปาฏิหาริย์ชนิดไหน พระบรมศาสดาก็ทรงแสดงธรรมนั้นๆ และ
ทำปาฏิหาริย์ให้เหมาะกับจริตอัธยาศัยของแต่ละบุคคล
ขณะที่พระพุทธองค์ทำปาฏิหาริย์อยู่นั้น ไม่ทรงเห็นผู้ที่
จะสามารถถามปัญหาพระองค์ได้ จึงทรงเนรมิตพระพุทธเนรมิต
ขึ้นเพื่อเป็นผู้ถาม และพระองค์ก็ทรงเฉลยปัญหาที่ถามนั้น
ทรงผลัดกันถามผลัดกันตอบในเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้ง นำมาซึ่ง
ความรู้แจ้ง และความสุขใจอย่างไม่มีประมาณ มหาชนได้ยิน
ได้ฟังธรรมที่พระมุนีผู้รู้ถามตอบกัน ต่างมีความรู้สึกว่าพระ
พุทธองค์ทรงแสดงธรรมให้ตนเองฟังผู้เดียวเท่านั้น แม้จะฟัง
อยู่ไกลถึงหมื่นโยชน์แสนโยชน์ ก็เหมือนกับพระองค์อยู่ต่อหน้า
อย่างนั้น
การแสดงปาฏิหาริย์ครั้งนั้น พระองค์ทรงแสดงเป็นคู่ๆ
เช่น แสดงท่อไฟ และสายน้ำ แสดงปาฏิหาริย์ต่างๆ คู่กับ
พระพุทธเนรมิต ถามตอบธรรมะกัน และที่พิเศษยิ่งไปกว่านั้น