ธรรมะเพื่อประช: การให้ทานของพระเวสสันดร : หน้า 526/589

ธรรมะเพื่อประช วิเคราะห์การให้ทานของพระเวสสันดร (๑) ๕๒๕ เกินไปก็ไม่ย่อย พูดมากเกินไปก็พลาด ข้าแต่พระนาคเสน พระ เวสสันดรให้ทานเกินไป ทำเกินความพอดี ทานนั้นก็ไม่น่าจะมีผล พระเถระผู้เปี่ยมด้วยปัญญาและปฏิภาณเป็นเยี่ยม ได้ โต้ตอบกลับไปว่า “ขอถวายพระพร อติทาน คือ ทานอันยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เป็นการให้เกินตัว เป็นสิ่งที่ผู้รู้ทั้งหลายในโลกต่างพากัน สรรเสริญ ใครให้ทานเช่นนั้นได้ ย่อมได้รับความสรรเสริญใน โลก นักมวยปล้ำย่อมทำให้คู่ต่อสู้ล้มลง เพราะมีกำลังมากกว่า แผ่นดินสามารถรองรับคน สัตว์และสิ่งของทุกชนิดได้ เพราะ แผ่นดินยิ่งใหญ่กว่า มหาสมุทรไม่รู้จักเต็ม เพราะกว้างใหญ่กว่า มหานทีทุกสาย อากาศไม่มีที่สุด เพราะอากาศกว้างใหญ่ยิ่ง มนุษย์และเทวดาย่อมหมอบกราบพระภิกษุ เพราะมีศีลยิ่งกว่า พระพุทธเจ้าไม่มีผู้เปรียบเทียบ เพราะเป็นผู้วิเศษยิ่ง ดังนั้น มหาทานของพระเวสสันดรเป็นอติทาน มีผลยิ่ง ใหญ่ไพศาล เป็นที่สรรเสริญของผู้รู้ทั้งหลาย อติทานนี้ส่งผลให้ ท่านได้บรรลุพระสัพพัญญุตญาณอันประเสริฐ เพราะความเป็น ทานอันยิ่งใหญ่ พระเวสสันดรจึงได้เป็นพระพุทธเจ้าผู้เลิศที่สุด เป็นครูของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย” นี่เป็นวิสัชนาของพระอรหันต์ผู้เรืองปัญญา ที่สามารถ คลายความสงสัยให้หมดสิ้นไปได้ ส่วนพระเจ้ามิลินท์จะหมด