ธรรมะเพื่อประชาในสมัยพระพุทธเจ้า : หน้า 400/589

ธรรมะเพื่อประช สัก ก ปั ญ ห สู ต ร ต อ น ที่ ๑ (ฤา จะสิ้น ท้าวสักกะ) ៣៩៩ พราหมณ์ หรือมหาพรหมที่จะสามารถถอนลูกศร คือ ความโศก ที่เกิดขึ้นได้ และทําให้สมบัติของเรามั่นคงต่อไปได้ เมื่อมีทุกข์ก็ นึกถึงพระเป็นอันดับแรก ทรงดำริว่า มีแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เท่านั้น ที่ทรงสามารถถอนความโศก ที่เกิดแก่จอมเทพทั้งหลาย เช่นเราแม้ตั้งแสนได้ ท้าวสักกะจึงปรารถนาอย่างยิ่งที่จะ เข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงพระดำริว่า บัดนี้ พระผู้มี พระภาคเจ้าประทับอยู่ที่ใด ทรงอยู่เมืองไหนกำลังเสวยปัจจัย ของใคร กำาลังทรงแสดงอมฤตธรรมแก่ใคร เมื่อทรงตรวจตราด้วยทิพยจักษุ และทรงเห็นที่ประทับ ของพระบรมศาสดา จะไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์เลยก็ทรงเกรง พระทัย กลัวเป็นการรบกวน จึงได้ตรัสเรียกหมู่เทพชั้นดาวดึงส์ มาตรัสว่า “ท่านผู้นิรทุกข์ทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ที่ถ้ำอินทสาล ระหว่างเขาเวทียกะ ด้านเหนือแห่งบ้านพราหมณ์ ชื่อ อัมพสณฑ์ ข้างทิศตะวันออกแห่งกรุงราชคฤห์ ในแคว้นมคธ ถ้ากระไร เราจึงไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคผู้อรหันตสัมมาสัม พุทธเจ้าพระองค์นั้น” หลังจากหมู่เทพชั้นดาวดึงส์ได้รับสนองเทว โองการแล้ว ท้าวสักกะได้ตรัสเรียกปัญจสิขคนธรรพเทพบุตรมา ปัญจสิขคนธรรพเทพบุตร รับสนองเทวโองการแล้ว