การให้ทานเพื่ออภิสัมโพธิญาณ : หน้า 443/589

Boประช ทุ่มสุดชีวิต เพื่ออภิสัมโพธิญาณ ๔๔๒ เสียใหม่ว่า แท้ที่จริงแล้วการให้ทานเป็นการได้ต่างหาก ได้บุญ ได้มิตร ทำให้เป็นที่รัก เกียรติคุณชื่อเสียงย่อมขจรขจายไปทั่ว เราจะเกิดความรู้สึกอาจหาญ และภาคภูมิใจในความเป็นผู้ให้ และที่สำคัญที่สุด คือ เราได้ชนะใจตนเอง โดยตัดความตระหนี่ ออกจากใจ เป็นการยกระดับคุณธรรมในจิตใจให้สูงขึ้น และ พัฒนาคุณภาพชีวิต จากการเป็นผู้รับมาเป็นผู้ให้ ให้เพื่อจะได้ มา งความสุขใจ ที่เงินทองก็หาซื้อไม่ได้ เมื่อพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายตัดสินใจเด็ดเดี่ยวสร้างบารมี เพื่อมุ่งบรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ท่านได้เปลี่ยนจากการ เป็นผู้รับมาเป็นผู้ให้โดยตลอด ให้แม้กระทั่งชีวิต ถึงแม้จะรัก และหวงแหนชีวิตมากเพียงไร แต่ใจท่านรักโพธิญาณมากกว่า จึงยอมสละชีวิตได้ ไม่ว่าจะเกิดมากี่ภพกี่ชาติ เมื่อเห็นว่าวิธีการ ใดที่จะเป็นไปเพื่อการได้มาซึ่งบุญญาบารมี และความบริสุทธิ์ ที่แท้จริง อีกทั้งเป็นไปเพื่อการหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ท่านจะ ตัดสินใจทำทันทีโดยปราศจากความลังเล ทำให้ท่านมีบารมี เต็มเปี่ยมในที่สุด *ในอดีตกาล มีเศรษฐีท่านหนึ่งชื่อ วิสัยหะ มีทรัพย์สมบัติ ๔๐ โกฏิ เป็นผู้มีอัธยาศัยรักในการให้ทาน ท่านเศรษฐีได้บริจาค *มก. วิสัยหชาดก เล่ม ๕๔ หน้า ๖๔๗