ธรรมะเพื่อประช: เจริญพุทธานุสติ : หน้า 112/589

ธรรมะเพื่อประช เจริญพุทธานุสติ ๑๑๑ ครูของเทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย เมื่อหยุดนิ่งถึงกายธรรมแล้ว คำว่า พุทโธ คือเบิกบาน จิตก็จะเบิกบานพร้อม เพราะว่าไม่มี อาสวกิเลสเข้ามาครอบงำาดวงจิตให้เศร้าหมองได้อีกต่อไป กระทั่งกายเนื้อของท่านก็ผ่องใสเป็นฉัพพรรณรังสี จิตใจท่านก็เบิกบานแช่มชื่น เพราะว่าใจของท่านเป็นพระธรรม กายไปหมดล้วนๆ แล้ว เมื่อท่านเข้าถึงอย่างนี้ ก็ได้ชื่อว่า ภควา เป็นผู้มีโชค พระองค์เป็นผู้มีโชคที่สุดเหนือกว่ามนุษย์ เหนือกว่า เทวดา พรหม อรูปพรหมทั้งหมด เพราะว่าโชคของพระองค์ คือ ได้เข้าถึงอริยทรัพย์ ได้เข้าถึงหนทางที่จะพ้นทุกข์ทั้งหลาย แล้วยังได้ชื่อว่าเป็นผู้จําแนกแจกจ่ายธรรมะที่พระองค์ได้ตรัสรู้ขึ้น ไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลายได้ นี่เป็นคุณนามของพระพุทธเจ้า ส่วนตัวเนื้อแท้ของพระพุทธเจ้าก็คือ พระองค์เข้าไป เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมกายเกตุดอกบัวตูม ใสเป็นแก้ว ถ้ารู้จักอย่างนี้จะได้ชื่อว่าเราเจริญพุทธานุสติ คือเอาสติของเรา ระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ เมื่อสติของเราตรึกนึกถึง พระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์อย่างนี้จิตก็จะว่างเปล่าจากนิวรณ์ทั้งห้า จะว่างจากกิเลสทั้งหลาย คือ โลภะ โทสะ โมหะ ไม่สามารถที่ จะมาครอบงำดวงจิตของเราได้ เมื่อไม่สามารถครอบงำดวงจิต ของเราได้ ไม่ช้าเราก็จะเข้าถึงธรรมกาย เป็นพระอริยสาวก